خلاصة:
هدف از این پژوهش، بررسی تاثیر 12 هفته تمرین ترکیبی (هوازی ـ مقاومتی) بر مقادیر میوستاتین پلاسمایی نوجوانان چاق میباشد. این مطالعه از نوع نیمهتجربی بوده و بهمنظور انجام آن، 30 نوجوانان چاق بهطور تصادفی به دو گروه تجربی (قد 81/159 سانتیمتر، وزن 114/94 کیلوگرم و سن 83/15 سال) و گروه کنترل (قد 85/161 سانتیمتر، وزن 824/86 کیلوگرم و سن 24/14 سال) تقسیم شدند. گروه تجربی، برنامه تمرین ترکیبی هوازی شامل دویدن روی نوار گردان بهمدت 20 دقیقه و تمرین مقاومتی با شدت 70% یک تکرار بیشینه (1RM) با 10 تکرار در هر حرکت برای دو نوبت را بهمدت 12 هفته انجام دادند. درحالی که گروه کنترل هیچ مداخلهای دریافت نکردند و تنها پیگیری شدند. بهمنظور سنجش میزان پلاسمایی میوستاتین، نمونه خونی طی دو مرحله و در حالت ناشتا، 48 ساعت قبل و بعد از تمرینات گرفته شد. جهت مقایسه درونگروهی از آزمون تی همبسته و برای مقایسه بین گروهی از آزمون تی مستقل استفاده گردید. نتایج نشان داد که مقادیر وزن (P=0.004)، درصد چربی (P=0.013)، شاخص توده بدنی (P=0.006) و میوستاتین (P=0.000) متعاقب انجام 12 هفته تمرین ترکیبی بهطور معناداری کاهش یافت؛ اما حداکثر اکسیژن مصرفی (P=0.011) بهطور معناداری افزایش را نشان داد (P≤0.05)؛ بنابراین، میتوان نتیجهگیری کرد که 12 هفته تمرین ترکیبی، وزن، درصد چربی، شاخص توده بدنی و مقادیر پلاسمایی میوستاتین را در نوجوانان چاق کاهش میدهد؛ لذا، اجرای برنامه تمرینی ترکیبی ممکن است در کاهش میوستاتین، پیشگیری آتروفی و کاهش توده عضلانی نوجوانان چاق موثر باشد.
ملخص الجهاز:
"در این زمینه، صارمی و همکاران (1389) در پژوهشی با هدف تأثیر تمرین مقاومتی بر مقادیر سرمی میوستاتین و مقاومت به انسولین در مردان چاق ـ اضافهوزن به این نتیجه رسیدند که 10 هفته تمرین مقاومتی، باعث کاهش معنادار مقادیر پلاسمایی میوستاتین در مردان چاق ـ اضافهوزن میگردد (18)؛ بنابراین، مهارکنندههای میوستاتین میتوانند برای درمان اختلالات عضلانی و شاید، جلوگیری یا بهبود بیماریهای متابولیکی از جمله چاقی مورد استفاده قرار گیرند (19).
با توجه به این که از این طریق دوز مصرفی داروها کاهش مییابد، عوارض جانبی که با مصرف دارو ایجاد میشود نیز کاهش مییابد؛ ازاینرو، هدف اصلی این پژوهش، بررسی تأثیر 12 هفته تمرین ترکیبی (هوازی ـ مقاومتی) بر مقادیر میوستاتین پلاسمایی نوجوانان چاق میباشد؛ لذا، سؤال اصلی پژوهش این است که آیا اجرای تمرینات ترکیبی (هوازی ـ مقاومتی) بر مقادیر میوستاتین پلاسمایی تأثیر میگذارد؟ روش پژوهش پژوهش نوع نیمهتجربی حاضر از نظر طول زمان از نوع مقطعی و بهلحاظ استفاده از نتایج کاربردی میباشد که بهصورت میدانی انجام شده است.
نتایج بیانگر این است که مقادیر وزن، BMI، درصد چربی و مقادیر پلاسمایی میوستاتین بر اثر تمرینات ترکیبی (هوازی ـ مقاومتی) کاهش معناداری پیدا کرده؛ اما VO2max افزایش معناداری را نشان میدهد (P≤0.
همچنین، کیم (Kim) و همکاران (42) یک نوبت تمرین مقاومتی را روی 20 زن و مرد جوان و 20 زن و مرد مسن اجرا کرده و گزارش نمودند که در زنان و مردان جوان و همچنین در مردان مسن، تمرین، مقادیر میوستاتین را کاهش داده است که این یافته با نتایج مطالعۀ حاضر همسو میباشد."