خلاصة:
این مقاله با استناد به نظریه ژاک الول در مبحث شیدایی انسان به تکنولوژی مدرن، به طور مختصر فوایدی چند در مورد خصلت دموکراتیک دنیای مجازی را بررسی کرده، سپس محدودیت ها و دل نگرانی های مربوط به آیندهء دنیای مجازی را موشکافی می کند. علیرغم محدودیت های ناشی از شکاف دیجیتالی و موانع تحمیل شده توسط قدرتمندان، دولت ها و شرکت های تجارتی ذینفع در خلق، اداره و کنترل دنیای مجازی، این مقاله بر خصلت دموکراتیک دنیای مجازی تاکید می کند و به جامعهء فاضلهء مدنی رسیدن را از طریق مشارکت مردمی در حوزهء عمومی هابرماسی دنیای مجازی امکان پذیر می بیند.
This article is based on Jacques Elull's notion of "fascinated people" in relation to technique and technology. It briefly reviews some of the advantages of the democratic aspects of the cyber world and analyzes the limits and future worries regarding the cyber world. Notwithstanding the limitations on the creation، management، and control of the cyber world resulting from the digital divide and constraints imposed by government and corporate interests، this article stresses the democratic nature of the participatory attribute of the cyber world. The article advances the possibility that through peoples' participation in the cyber world's public sphere a world utopian civilization is possible.
ملخص الجهاز:
"تنوع در ارائه ء نظرات ، ایده ها و انتقادات به توزیع وسیع این پیام ها در کانال های مختلف چند رسانه ای ، امکان نامحدود خلاقیت پیام های متنوع با حضور هیچ و یا کمترین مقررات سانسوری و فعال بودن بازارهای اطلاعاتی در cyber polis، مشارکت مدنی در خلق ، توزیع و مصرف پیام ها، همگی منتج به اعتماد در ارتباط و تشویق حقیقت جویی گشته و راه را برای رسیدن به آنچه یورگن هابرماس ، حوزه ء عمومی (pubic sphere) و کنش ارتباطی (communicative action) می نامد، فراهم می کند (١٩٩٦ ,Habermas).
در ضمن ، خصلت تعاملی دنیای مجازی ، مصرف کنندگانش را در موارد بسیار، تبدیل به خلق کنندگان پیام های مجازی می کند که منتج به ازدیاد و کثرت پیام ها شده و یکی شدن پیام دهنده و پیام گیرنده ی دنیای مجازی در کنار خصیصه ء Disinformatin به اداره کنندگان دنیای مجازی فرصت سوء استفاده از این دنیا را می دهد، تا آنجا که دنیای مجازی با تکیه بر خصائص دسترسی آسان و غیرانحصاری ، سرعت بی سابقه ء توزیع اطلاعات ، چند رسانه ای بودن و قدرت انتخاب موضوع ، خود جانشین پیام ها می شود و این همان اخطاری است که مک لوهان چهار دهه پیش در مورد تلویزیون و آینده ء دنیای رسانه ای داد (١٩٦٤ ,McLuhan)."