رویکرد نوستالژیک در شعر عدنان الصائغ، بررسی موردی دیوان "مرایا لشعرها الطویل" و "سماء فی خوذه" مقالة

نوستالژی، شور و اشتیاق و دلتنگی شدید برای زادگاه، همراه با یک احساس درونی تلخ و شیرین به اشیا، اشخاص و موقعیت‌های گذشته ‌است. از دیرباز، شوق به وطن و آرزوی دیدار خویشاوندان، مضمون نوشته‌های نویسندگان و شاعران بوده است. "عدنان الصائغ" یکی از همین شاعرانی است که به‌خاطر اوضاع نابسامان کشور عراق و سخت‌گیری‌های حکومت، مجبور به ترک وطن می‌شود. بیشترین نمود دلتنگی در اشعار این شاعر معاصر، عشق او به وطن و زادگاهش است که دربردارندۀ همة عزیزان و دوستان اوست. پژوهش حاضر با روشی توصیفی- تحلیلی، به بیان صورت‌های متفاوت حس وطن‌دوستی در اشعار این شاعرپرداخته و جلوه‌هایی همچون؛ غم غربت، یادآوری گذشته، نقش استعمارگر در غربت شاعر، فراخوانی شهر‌ها و مکان‌ها و آرمان‌شهر را در دو دیوان "مرایا لشعرها الطویل" و "سماء فی خوذه" مورد نقد و بررسی قرار می‌دهد. یافته‌ها نشان می‌دهد که شاعر علاقة فراوانی به وطن و سرزمین مادری خویش دارد، به‌گونه‌ای که همواره به‌خاطر آن اشک می‌ریزد و از گرفتاری‌های مردم سرزمینش و گذشتة تلخ و شیرین خود هم با شور و اشتیاق سخن می‌راند، گویا در غربت، همه خاطراتی خوشند که به شاعر آرامش می‌دهند.

Nostalgia is a deep longing and homesickness along with a bittersweet feeling towards objects، people and the past events. Traditionally، enthusiasm and a desire to return home to visit relatives have been the common theme in the past poets and writers’ works. Adnan Alsaygh is among the poets who were forced to leave home due to the chaotic situation in Iraq and the persecution of the government. The most important manifestation of homesickness in his poems is reflected in his desire and longing for his native country embracing all his relatives and friends. Using a descriptive-analytic approach، the present study intends to analyze the different forms of patriotism in his poetry along with the manifestations of homesickness، the remembrance of the past، the role of colonizer in the poet’s exile، and utopia of exile poets in "Maraya Le shareha al-Taweel" and "Sama fi Khozeh". The findings reveal that the poet has such a strong enthusiasm for his homeland that he constantly weeps and enthusiastically writes about his homeland problems and his bittersweet past leading to his peacefulness.