خلاصة:
گفتمان نظامی از دلالت های مرتبط به هم است که در چارچوب آن رویههای اجتماعی شکل میگیرد و تعامل «خود» و «دیگری» برساخته و واقعیت معنادار میشود. ساختارهای معنایی به تکوین هویتها و ترجیحات میپردازند. هویت یابی و جایابیشدن هویتها در هر نقطه، در هر نوع منظومه گفتمانی قرین شکل گیری مرزهای سیاسی است. مرزهای سیاسی موجب می شود که استقرار هویت ها در فضای سیاسی در برابر غیریت های رادیکال، معنا و مفهوم یابند. سوال پژوهش این است که فرایند معنادار شدن پدیده تروریسم از منظر بازیگر آمریکایی و ایرانی چگونه قابل تحلیل است؟ فرضیه پژوهش این است که در نگاه بازیگر آمریکایی و ایرانی به مفهوم تروریسم، رویه های گفتمانی در برساختن «خود» و «دیگری» و نوع نگاه به تروریسم نقش بسیار مهمی دارد. در واقع نوع نگاه به تروریسم، از منظر این دو بازیگر، نمود بارزی از مفصل بندی یک پدیده، با رویه های گفتمانی و براساس اسطوره ها و آرمان های هر یک از دو بازیگر در برساختن «دیگری» تروریسم است. آرمان های هر یک از این دو بازیگر به عنوان نماد اسطوره ای در هویت و گفتمان سیاست خارجی، از یک طرف می تواند هویت ملی و بازنمایی هویت و تفاوت را مهیا نماید و از دیگر سو خط مشی های سیاست خارجی را هدایت نماید یا رویداد و پدیده ای چون تروریسم را بازنمایی نماید. در این پژوهش روش تحقیق براساس روش تحلیل گفتمان است.
Discourse is a system of interrelated implications in which social trends are formed and the interaction of «Self and» «Other» is constructed and got significant meaning. Semantic structures deal with developing identities and preferences. In any type of discourse، identity and the place of identities، is accomplished to formation of political boundaries which make the establishment of identities in political arena find meaning against the radiacal otherness. The question of this research is how the process of terrorism conceptualization is analyzed by Iranian and American actors. The research hypothesis is that in the Iranian and American actors’ viewpoint to the concept of terrorism، discourse trends in construction of »Self« and »Other« and the view of terrorism play an important role. In fact، the approach to terrorism from the perspective of the two actors is an apparent example of articulation of a phenomenon with discourse trends based on legends and ideals of each actor in constructing «Other» of terrorism. The ideals of each of these two actors as the legendary symbol in identity and discourse of foregn policy، from one hand، can provide national identity and representation of identity and difference، and on the other hand، direct the foreign policy or represent the events and phenomena such as terrorism. The research methodology is based on discourse analysis.
ملخص الجهاز:
"تاریخ ایران که تحت تأثیر رویه های گفتمانی اسطوره ها و جلوه های شکوه و افول این سرزمین ساخته شده است ؛ دین اسلام و مذهب تشیع از رابطۀ دین خواهی انسان ایرانی نشأت گرفته و مفاهیمی همچون عدالت طلبی و ظلم ستیزی ، نفی سبیل ، آرمان مهدویت و نهضت حسینی مذهب تشیع ، مقوم بخش ساختار این هویت شده اند؛ وجود ماهیت ضد استعماری و استقلال طلبی در منبع گفتمانی جهان سوم گرایی از یک سو تحت تأثیر زمینه ها و تجارب داخلی ایرانیان است ، که با نظام معنایی و رویکرد کشورهای استعمارستیز همسو شده و درصدد اصلاح و تعدیل نظم و وضع بین المللی موجود است ؛ هویت و نظام مفهومی انقلابی گری منبعث از استقلال طلبی ، دگرگونی در نظام بین الملل مستقر، حمایت از مستضعفین و مبارزه با مستکبرین است و عناصر ژئوپلیتیک ایران که با روحیات ، رویه ها و به طور کلی پدیده های انسانی در ارتباط بوده ، به صورت غیرمستقیم و نسبی بر شکل گیری هویت ملی و کنش در رفتار خارجی تأثیر می گذارند.
براین اساس مشاهده می شود که درک این دو از تروریسم با فضاهای گفتمانی و آرمان ها و اسطوره های حاکم بر فضای جامعه و سیاست خارجی دو کشو ارتباط تنگاتنگ دارد و بدیهی است که در این مورد و برداشت از این مسأله در تقابل با هم قرار گرفته و چه اینکه بازیگر آمریکایی بر اساس ، گفتمان غربی و لیبرالیستی خود و نیز تفکر استعلایی اش و همچنین با نگاهی مبتنی بر گفتمان شرق شناسانه ، بازیگر ایرانی را مورد اتهام قرار دهد و آن را به عنوان حامی تروریسم و مروج تروریسم در منطقه خاورمیانه بازنمایی کند."