سود - مجلة حسابدار مقالة

"در حسابداری‌ دو طرفه ایتالیایی نظریه دیگری راجع به‌ سود یافت می‌شود که عبارت است از تداوم‌ بین جریان درامد و هزینه همراه با تداوم تجارت بنگاه اقتصادی که زیر نظر مدیریت قرار دارد. امروزه گاه این اندیشه‌ در ایالات متحد آمریکا مطرح می‌شود که به‌ کار نبردن استهلاک بهای تاریخی در انگلستان،نشانگر قصدی عمدی در محاسبات حسابداری جهت تطبیق ارزش‌ جاری پول برای هزینه‌های دارایی ثابت،با درآمد قدرت خرید دارایی مشابه در زمان‌ حاضر است. آیا این دیدگاه جدید به معنای فزونی‌ سود ناخالص ازبهای تمام شده و هزینه‌ها بود؟آیا این مفهوم به معنی سود پس از کسر اندوخته‌ها و تخصیص برای سود انباشته‌ بود؟آیا به معنی سود سهام بدون سود انباشته قبلی به اضافه یا منهای خالص‌ عملیات جاری بود؟این دیدگاه تازه چه‌ مزیتی بر آن دو دیدگاه قبلی داشت؟ یک قرن بعد،قانونی که در نیویورک به‌ تصویب رسید،واژه‌"سود"را کنار گذاشت‌ و صفت‌"مازاد"را به است تبدیل کرد. آیا این نکته اهمیت دارد که تغییر در روزهای‌ تحول(رونق اقتصادی)دهه 1920 رخ داد، یعنی هنگامی که ارزیابی داراییها پدیده‌ای‌ مستمر شده بود؟آیا چنین ارزیابیهایی‌ اعتباری برای‌"مازاد"به وجود می‌آورد؟آیا مانده مازاد که بدین ترتیب افزایش می‌یافت‌ برای سود سهام نقدی در دسترس می‌بود؟ آیا این معنای تازه سود سهام که در این زمان‌ به قانون راه یافت،بر حسب تصادف بود؟ جستجوی پاسخ ضرورتی ندارد و چه‌ بسا اصلا پاسخی در کار نباشد. استفاده از صفت‌"مکتسب‌" نشانگر این است که 1)اعتبار ارزیابی‌ منظور نمی‌شود 2)هم سود انباشته قبلی و هم سود خالص جاری هر دو در دسترسند، و بالاخره 3)عواید فعالیتهای عملیاتی و نیز افزایش درآمد ناشی از فروش داراییهای‌ ثابت،هر دو باید برای سود نقدی سهام در دسترس در نظر گرفته شوند."