خلاصة:
در سال های اخیر عالمان ادیان مختلف کوشیده اند با بازنگری در متون و آموزه های دینی خود، روش ها و دستورهایی به پیروان خود ارائه کنند تا پاسخ گوی نیازهای آنان در استفاده از دستاوردهای جدید پزشکی باشد. در این پژوهش برآن هستیم تا با بررسی تعالیم ناظر به اخلاق پزشکی ادیان آسمانی، نشان دهیم که آموزه های اخلاقی این ادیان در مقابل مسائل پزشکی نوظهور پزشکی نه تنها ساکت و منفعل نیستند، بلکه با ارائه دستور و روش هایی قاعده مند، توان پاسخگویی به این مسائل را دارند.
بررسی دیدگاه های اخلاقی ادیان آسمانی بیانگر این واقعیت است که آموزه های این ادیان از جهت توجه به لزوم صیانت از جان انسان جدای از تفاوت های نژادی، ملیتی و جنسیتی او، مقابله با بیماری و لزوم حمایت از بیمار، دارای اشتراک نظر هستند؛ هرچند ساختار باوری متمایز این ادیان، سبب ایجاد محدودیت هایی در تصمیم گیری و اقدامات درمانی متفاوت آن ها می شود.
ملخص الجهاز:
"(٤:p,٢٠١٠,McCarthy) ج - ساختن جامعه : در جامعه ای که با حکومت دیکتاتوری اداره می شود، از آن جا که هدف ، سلطه هرچه بیشتر بر زندگی شهروندان است ، اصول تصدیق زندگی و مراقبت از افراد آسیب پذیر کمتر مورد توجه قرار می گیرد؛ اما این روش پسندیده نیست ، زیرا استقلال و آزادی فرد بسیار مهم هستند و این امر جز در درون یک جامعه منسجم و انسانی مبتنی بر مردم سالاری (دموکراسی ) فراهم ن می شود؛ یعنی محیطی اطمینان بخش برای زندگی که حق برابری همه افراد برای دریافت خدمات درمانی ، یعنی عدالت سلامت که از جمله اصول چهارگانه اخلاق پزشکی است ، مورد پذیرش قرار گرفته و فرد آسیب پذیر در آن از حق درمان شدن برخوردار است .
٢- تفاوت ها: در ادیانی هم چون یهودیت و اسلام که دارای مکتب تشریعی و نظام فقهی هستند، بر پاسخگویی و قضاوت درباره مسائل نوین پزشکی بر اساس آموزه های دینی تأکید شده است ؛ یعنی از نظر پیروان این ادیان ، دین قدرت پاسخگویی و ارائه راه حل اخلاقی مناسب با موضوعات نوین پزشکی را دارد.
٤- آیین زرتشت به عنوان آئینی کهن ، هرچند به صورت مستقل و در قالب یک شریعت به بررسی احکام مرتبط با درمان و درمانگری نپرداخته است ؛ اما تاکید زردشت بر جایگاه پزشک ، پیوند بین دین و پزشکی ، وظایف و حقوق متقابل پزشک و بیمار از جمله مبانی تصمیم گیری برای انجام یا عدم انجام اقدامات درمانی بوده ، دامنه خودمختاری فرد در تصرف بر بدنش نامحدود نخواهد بود."