ملخص الجهاز:
آنطور که مشخص ميشود اولا انگلستان بعنوان قدرت منطقهاي خليج فارس از حضور و نفوذ سياسي تمام قدرتهاي اروپائي اعم از هلند و فرانسه و روسيه و آلمان و بلژيک به منطقه جلوگيري نموده و يکي پس از ديگري را از صحنه خارج نمود و خود قدرت برتر و غالب منطقه خليج فارس و دراياي عمان باقي ماند، ثانيا دستگاه حاکمه ايران از اين رقابتها متاثر شده و کانون رقابت قدرتهاي ياد شده گرديد و بيش از همه انگلستان، روسيه، فرانسه و آلمان سعي بر نفوذ و کنترل حکومت ايران را داشتند زيرا ايران از وعقيت جغرافيائي برتري در سواحل شمالي خليج فارس و تنگه هرمز برخوردار بود و از طرفي بصورت يک دولت ظاهرا مستقل در منطقه عمل ميکرد و رقابتها نيز مانع از قرا رگرفتن آن در تحت سيطره يکي از قدرتهاي مزبور ميشد ولي سواحل جنوبي خليج فارس که در کنترل و حوزه نفوذ انگلستان قرار داشت کمتر دچار رقابت قدرتهاي جهاني واقع ميگرديد.