فرازی از صحیفه سجادیه مقالة

» (دعاي 11 صحيفه) اي آنکه ذکر او مايه شرافت ذاکران و شکرش پيروزي براي شاکران و طاعت و فرمانبرداري او عامل نجات اطاعت کنندگان است، بر محمد و خاندانش درود فرست، و دلهاي ما را به ذکر و ياد خويش از هر يادآوري و زبانهايمان را به شکرگزاري خود از هر تشکر و سپاسي و اندام و جوارحمان را به طاعتت از هر اطاعتي، مشغول ساز، و چنانچه براي ما فراغتي از کار قدر ساخته‌اي، آن را فراغتي در حال سلامتي قرار ده که در آن گناهي ما را در نيافته و آلوده نسازد، و خستگي به ما روي نياورد، تا فرشتگان کاتبان گناهان با پرونده خالي از ذکر گناهان ما از سويمان باز گردند، و کاتبان حسنات و نيکيها بواسطه حسناتي که از ما نوشته اند، با خرسندي ما را پشت سر گذارند، و چون روزهاي زندگي ما سرامد و زمان عمرمان به پايانر سيد و دعوتت که جز پذيرش آن چاره‌اي نيست ما را(بسويت) احضار نمود ـ پس بر محمد و آلش رحمت فرست ـ و خاتمه آنچه را که نويسندگان اعمال‌مان شمارش نموده اند، توبه‌اي مقبول قرار بده بطوري که پس از آن ما را بواسطه گناهي که مرتکب گرديده و معصيتي که انجام داده‌ايم(در قيامت) متوقف نسازي، و روزي که خبر اعمال بندگانت را آزمايش مي‌نمائي در مقابل شهود، پرده از آنچه آن را پوشيده ساخته اي(گناهان) بر ندار که تو نسبت به هر کس که ترا بخواند مهربان و رحيمي و به آنکه ترا ندا دهد اجابت کننده‌اي.