سخنان معصومین؛ آثار گناه مقالة

امام باقر علیه السلام: «اِنَّ الرَّجُلَ لَیُذنِبُ الذَّنبَ فَیُدرَء عَنهُ الرِّزقُ» (محاسن 115) گاه انسان گناهی مرتکب می گردد که از روزیِ (معیّنی) محروم می شود. » (کافی چاپ قدیم ص 440) انسان گناهی مرتکب می گردد و در نتیجه از انجام نماز شب محروم می شود. » (کافی چاپ قدیم ص 440) کسی که آهنگ گناهی می نماید از انجامش اجتناب ورزد، چه اینکه گاه از انسان گناهی سر می زند که خداوند متعال او را (در آن حال) دیده و می فرماید: سوگند به عزت و جلالم که پس از این دیگر ترا نبخشایم (و در نتیجه توفیق توبه پیدا نمی نماید). » (کافی چاپ قدیم ص 440) هنگامی که انسان گناهی انجام می دهد در دلش نقطه ای سیاه پیدا می شود، چنانچه توبه کرد آن سیاهی ناپدید می گردد و اگر به گناه ادامه داد، بیشتر و بیشتر می شود تا تمام قلبش را فراگیرد و پس از آن دیگر روی رستگاری را نخواهد دید.