خلاصة:
ﺗﺪوﯾﻦ ﺳﺎﻣﺎﻧﻪ درﺟﻪ ﺑﻨﺪی ﻣﺠﺎزاﺗﻬﺎی ﺗﻌﺮﯾﺰی در ﻗﺎﻧﻮن ﻣﺠﺎزات اﺳﻼﻣﯽ 1392 از ﺧﻼﻗﯿﺖ ﻫﺎی ﻣﻘﻨﻦ ﭘﺲ از اﻧﻘﻼب اﺳﺖ. اﯾﻦ سامانه به 8 درجه تقسیم بندی شده است بدین سان که درجه یک شدید ترین درجه تعریزی و درجه هشت خفیفترین درجه ﺠﺎزات ﻫﺎی ﺗﻌﺰﯾﺮی اﺳﺖ و ﻫﺮ درﺟﻪ ﻣﺸﻤﻮل ﻣﺠﺎزاﺗﻬﺎی ﻣﺘﻔﺎوﺗﯽ اﺳﺖ. ﺗﻌﺒﯿﻪ اﯾﻦ ﺳﺎﻣﺎﻧﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﺗﺤﻘﻖ اﺻﻞ ﻗﺎﻧﻮﻧﯽ ﺑﻮدن ﻣﺠﺎزات ﻫﺎ و ﻗﺎﻧﻮﻧﻤﻨﺪی ﻓﺮدی ﺳﺎزی ﮐﯿﻔﺮ ﺑﺎ روﯾﮑﺮد ﻣﻨﻌﻄﻒ و در ﻋﯿﻦ ﺣﺎل ﻣﻨﺴﺠﻢ ﺑﻪ ﻧﺤﻮی ﮐﻪ ﺳﯿﺎﺳﺖ ﺟﻨﺎﯾﯽ ﺗﻠﻔﯿﻘﯽ ﻋﺪاﻟﺖ ﻣﺪاری و اﻧﺴﺎن ﻣﺪاری ﺷﺪه اﺳﺖ. ﻧﮕﺎرﻧﺪه در اﯾﻦ ﺗﺤﻘﯿﻖ ﺻﺮﻓﺎ ﺑﻪ ﻣﺒﺎﻧﯽ و آﺛﺎر ﺣﻘﻮﻗﯽ ﻧﺎﺷﯽ از اﯾﻦ درﺟﻪ ﺑﻨﺪی ﭘﺮداخته ﺑﻪ ﺳﺎﯾﺮ ﻣﺮاﺗﺐ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﺟﻠﻮ ﮔﯿﺮی از اﻃﺎﻟﻪ ﮐﻼم ﺧﻮدداری ﺷﺪه اﺳﺖ.
The development of the punishment grading system in the Islamic Penal Code of 2013 is one of the creativities
of the post-revolutionary legislatures. This system has been divided into 8 grades in such a way that grades 1 and
8 are the highest and lowest grades of punishment respectively, and each grade is subject to different
punishments. The development of this system prompted the realization of the punishment legality principle and
punishment individualization with a flexible yet integrated approach in such a way that the criminal policy is a
combined justice- oriented and human-oriented policy. The authors of this research are solely concerned with the
foundations and legal effects of this grading, and have excluded other related issues in order to avoid
prolongation of the issue.
ملخص الجهاز:
"لذا با توجه به مطالب مارالذکر به طور مطلق نمی توان دفاعی کرد که اصل فردی سازی برای تعیین مجازات محقق شده است زیرا که از یک طرف استنباط متفاوت است و از سوی دیگر در برخی موارد بین حداقل و حداکثر تعیین در قانون تفاوت مطلق در قاعده است که تبعا موجب عدم تحقق اهداف نهادهای مرتبط است در عین حال درجه بندی مجازات موجب جلو گیری از تشتت آراء در حد موسع است و همچنین جلو گیری از پراکندگی مجازات ها از اولویت های مقدم در مبانی آن می باشد.
در حقوق کیفری ایران در موضوع مقوله سیاست درجه بندی مجازات های تعریزی و آثار حقوقی ناشی از آن رویکردهای جرم شناسی اعم از جرم مداری بزه دیده مداری و مجرم مداری به صورت تلفیقی به توازن چه به صورت شرایط فردی و انفرادی، ١- پاک نهاد، امیر، پیشین ، ص ٢٢٢ رایجیان اصلی مهرداد پیشین صفحه ٢٠١٠٩- ٣- رالز، جان ، دو مفهوم از قواعد، ترجمه محمد علی اردبیلی، نجفی ابرند ابادی، علی حسین زیر نظر در تازه های علوم جنایی.
لذا عدم همگرایی بین استنباط مقام قضایی برای تحقق فردی سازی مجازات و عدم همکاری اجرای دستورات توسط مرتکب و همچنینی استنباط غیر علمی و سطحی شرایط عینی (مثلا عدم توجه به سابقه محکومیت موثر) و شرط ذهنی (عدم ارتکاب جرم در آینده ) موجب واگرایی مبسوط و اصلاح و درمان در حقوق کیفری می شود که نتیجه ان چیزی جز ء درونی شدن حقوق کیفری به چرخه دستگاه قضا نمی باشد."