گزارش: دختر: فرار کردم... أخبار وتقارير

"-الان برای چه به پزشکی قانونی آمده‌ای؟ -انجام آزمایش اعتیاد -چرا بار اول که مرتکب اشتباه شدی،آن آقا را در اختیار قانون قرار ندادی؟ -در خانواده ما مردی غیر از پدرم وجود ندارد، از ترس این که مرا نکشد به او نگفتم،شوهر خاله‌ام هم‌ فوت کرده بود،بعد مجبور شدم یکی از آشناهای‌مان‌ را بفرستم. بعد دعوتم کرد که به‌ خانه‌ی آنها بروم،ضمن این که خانواده‌اش مدتی در شهرستان به سر می‌برند،من نیز دعوتش را قبول‌ کردم که متأسفانه مورد تعرض وی واقع شدم و فردای‌ آن روز همراه او وارد یک ساختمان نیمه کاره شدیم؛ که چند نفر در آن‌جا مشغول کشیدن تریاک بودند. زمانی که پدر به عنوان پشتوانه‌ی‌ مقاومت،فرزندش را مورد چنین ظلمی قرار می‌دهد، دیگر مشخص است که بچه‌ی او با چه روحیه‌ای وارد اجتماع می‌شود و باید زندگی خود را با چه ضربه‌ی‌ روحی-روانی سنگینی ادامه دهد؛که این امر بر تمام‌ جزئیات زندگی او اثر می‌گذارد. اطفال و نوجوانان با یک فرد بزرگسال در این‌ که،کودکان و نوجوانان بدون تصمیم قبلی و براساس احساسات آنها دست به فرار می‌زنند؛ولی‌ یک فرد 30 ساله،یک انسان بالغ است و براساس‌ یک تصمیم‌گیری،هدف و قصد قبلی این کار را انجام می‌دهد و منزل را ترک می‌کند. تصمیمات غیر تخصصی در مورد مسئله‌ی‌ دختران فراری یکی از معدود مجموعه‌هایی را که به‌ صورت تخصصی پیرامون این آسیب اجتماعی‌ فعالیت می‌کرد،مجبور به محدود کردن و شاید متوقف کردن فعالیت‌های خود کرده است."