خلاصة:
برای افرادی که در معرض نقضهای جدی حقوق بشر هستند تعیین ارگانی که موظف به اجرای مسؤولیت حمایت است، اهمیتی اساسی دارد. اما اینکه نهاد ملزم به مداخله کدام نهاد بینالمللی است، برای آن نهاد هم دارای اهمیت است؛ زیرا این نهاد ممکن است با افزایش چشمگیر هزینهها و بحرانهای نظامی مواجه شود. در عین حال، ممکن است در اثر موفقیت در فرو نشاندن وضعیت خلاف حقوق بشر، جایگاهی برتر از قبل در نظام بینالمللی پیدا کند. مداخله بینالمللی توسط این نهاد میتواند موجب افزایش اعتبار سازمان ملل متحد و دکترین مسؤولیت حمایت گردد. برعکس، مداخله خودسرانه توسط هر نهاد بینالمللی یا یک دولت میتواند به ارزش و اعتبار حقوق بینالملل و نظم جهانی لطمه بزند. بنابراین شورای امنیت بهعنوان منبع صدور مجوز باید بهتر از قبل عمل کند.
ملخص الجهاز:
"چگونه مسؤولیت حمایت با مسؤولیت اولیه شورای امنیت برای حفظ صلح و امنیت بین المللی مرتبط میشود؟ اگر شورای امنیت نتواند مسؤولیتش را در این زمینه انجام دهد، چه اتفاقی میافتد؟ آیا هر دولت عضوی میتواند با تکیه بر مسؤولیت حمایت اقدامات یکجانبه را توجیه کند؟ مسؤولیت حمایت بر صلاحیت های شورای امنیت در رابطه با پیشگیری و مهار نقض های حقوق بشری گسترده طبق ماده ٢٤ منشور ملل متحد تأکید میکند، سعی در بالا بردن آستانه معیارهایی دارد که برای اقدام شورای امنیت لازم است ، به کاهش سوءاستفاده از حق وتو کمک میکند و بیان می دارد که شورای امنیت نه تنها حق مداخله دارد، بلکه مسؤولیت دارد تا از طرف جامعه بین المللی مانع از جنایات جدی دولت حاکم نسبت به غیر نظامیان شود.
para ,٢٠٠١ ,The Responsibility to Protect) 40) عطف به مسأله مهم نهاد صلاحیتدار برای اجرای اقدام قهری، کمیسیون اظهار داشت : «شورای امنیت باید اولین مکان برای بررسی هر موضوعی در رابطه با مداخله نظامی برای اهداف حمایت از بشر باشد»؛ اگرچه در صورتی که شورا موفق به ارائه پاسخ نباشد، آن وظیفه به عهده ارگان ها و نهادهای دیگر، مانند مجمع عمومی سازمان ملل متحد، سازمان های منطقه ای ویا ائتلاف ها خواهد بود."