خلاصة:
در طول تاریخ زندان مسئله اجتناب ناپذیر جوامع برای اصلاح،تادیب و کنترل مجرمین بوده است.لذا ضرورت زندان را نمی توان کتمان کرد و نمی توان زندانی را در محلی بدور از هرگونه امکانات و آموزش ها فقط به صرف مجازات حبس کرد.از همین رو سالهاست که در برنامه روزانه زندانیان جنبه های مختلف آموزشی،فرهنگی،روانشناسی و....مورد توجه قرار گرفته است که از این بین در ایران اقدامات فرهنگی بیشترین جایگاه را در نظام زندانبانی اسلامی دارد.این پژوهش از روش تحقیق توصیفی-همبستگی با مهارتهای زندگی زندانیان»انجام شده است.در این پژوهش از روش تحقیق توصیفی- همبستگی استفاده شده که برای جمع آوری اطلاعات از روش کتابخانه ایی و میدانی استفاده شده است.برای این منظور از دو پرسشنامه شامل مهارتهای زندگی با پایایی 81 درصد و فعالیتهای فرهنگی با پایایی 85 درصد استفاده گردیده.جامعه آماری حدود7000 نفر بزهکار جرائم مختلف بوده است.همچنین حجم نمونه با روش تصادفی هدفمند تعداد 364 نفر از فرمول کوکران برآورد شد.داده های این پژوهش در دو سطح توصیفی و استنباطی تجزیه و تحلیل شده است که یک رابطه معنی داری در سطح (0/05)بین آموزش مهارتهای زندگی و فعالیتهای فرهنگی براساس ضریب تعیین44/2درصد را نشان میدهد.در مجموع هر پنج فرضیه مورد نظر پژوهش تایید شد و نشان داد ارتباط مستقیم و معناداری بین فعالیتهای فرهنگی و آموزش مهارتهای زندگی وجود دارد.میانگین خودآگاهی،توانایی برقراری رابطه بین فردی،توانایی تصمیم گیری حل مساله،توانایی روبرو شدن با هیجانها و استرس،افزایش تفکر خلاق به ترتیب برابر با 17/70،23/10،18/77،26/44،41/30 می باشد.از طرفی خودآگاهی با ضریب همبستگی 0/552و تفکر خلاق با 0/421 و استرس با 0/415 و تصمیم گیری با ضریب همبستگی 0/271 به ترتیب ارتباط مستقیمی با فعالیتهای فرهنگی پیدا میکنند.در واقع این به این معنی است که در آموزشهای فرهنگی ارائه شده باید رسیدن به خودآگاهی به عنوان اولویت اول فعالیتهای فرهنگی در نظر گرفته شود.