خلاصة:
سالهای اخیر به دلیل نرخ بالای طلاق در کشور رسیدگی به بهبود رابطه زوجین برجسته شده است. ازاینرو پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر شرکت در برنامه روان- آموزشگری مبتنی بر روی آورد سیستمی- رفتاری گاتمن در سازش یافتگی زوجی و احساسهای مثبت زوجین انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون – پسآزمون با گروه گواه است. جامعه آماری پژوهش همه زوجین شهر شیراز سال 95-1394 بود. شمار 28 نفر با روش نمونهگیری در دسترس بهعنوان نمونه انتخابشده و بهتصادف در دو گروه آزمایش و گواه گمارده شدند (28 نفر در دو گروه هفت زوجی). اعضای گروههای آزمایش در هفت نشست هفتگی 120دقیقهای در سالن هتل ستارگان شیراز شرکت کردند. برای گردآوری دادهها سنجه سازش یافتگی زناشویی۱۹۷۶ و پرسشنامه احساسهای مثبت درباره به همسر الری، فینچام و ترکویتز (1983) بهکاربرده شد. برآیندهای تحلیل کوواریانس تک متغیره نشان داد شرکت در برنامه روان- آموزشگری مبتنی بر روی آورد سیستمی- رفتاری گاتمن در افزایش سازش یافتگی زناشویی (P<0/008 ,F=7/564) و بر افزایش نگرش مثبت به همسر(P<0/001 ,F=20/242) کارآمد بوده است. ازاینرو آموزشهای مبتنی بر دیدگاه گاتمن میتواند برای افزایش سازش یافتگی زناشویی و ایجاد احساس مثبت آنها به یکدیگر و کاهش بیثباتی پیوند زناشویی و جلوگیری از رخداد طلاق کارساز تلقی گردد.
In recent years due to the high rate of divorce in our، tending to couples' relationship enhancement is highlighted. The purpose of this study was to investigate the effect of participation in psycho educational program based on Gottmans' Systemic-Behavioral approach in couples' dyadic adjustment and positive feelings. The method of the study was quasi-experimental with the pretest، post-test and control group design. The statistical population was comprised of all the married of Shiraz in the 2015-2016 that selected by convenient sampling method. They were assigned randomly into two 28 subjects of control and experimental groups (two groups with 7 couples).The members of the experimental group participation in seven 120-minute weekly session، in one hall of the Star hotel of Shiraz. In order to collect the required data، Das' dyadic adjustment scale 1976، and positive feelings questionnaire by O'Leary، Fincham، Turkewitz (1983) have been used.. The results of single-variable covariance analysis and showed that participation in psycho educational program based on Gottman Systemic-Behavioral approach in increasing the dyadic adjustment (p <0.008، F=7/564)، and on increasing the positive feelings of the couples (p <0.001، F=20/ 242) has been effective. Therefore، training based on Gutmann's theory to increase couples' dyadic adjustment and positive feelings، and reduce the instability of marriage and prevent the occurrence of divorce، Gottmans' Systemic-Behavioral approach can be used.
ملخص الجهاز:
بهمنظور بررسی فرضیه اول پژوهش مبنی بر اینکه برنامه روان- آموزشگری مبتنی بر روی آورد سیستمی- رفتاری گاتمن سازش یافتگی زناشویی را افزایش میدهد از آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیره استفاده شد.
آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیره برای بررسی فرضیه اول پژوهش متغیر مجموع مجذورات درجه آزادی میانگین مجذورات اندازه F تراز معنیداری Eta نمره پیشآزمون 609/7917 1 609/7917 900/63 000/0 765/0 گروه 278/937 1 278/937 564/7 008/0 567/0 خطا 132/6443 52 906/123 جدول (4) نشان میدهد که اندازه F در نمره پیشآزمون سازش یافتگی ](0001/0p<، 900/63=(52 و 1)[F و در گروه ](008/0p<، 564/7=(52 و 1)[F معنیدار شده است؛ بنابراین میتوان گفت که برنامه روان- آموزشگری مبتنی بر روی آورد سیستمی- رفتاری گاتمن بر افزایش سازش یافتگی تأثیر معنیداری داشته است.
بهمنظور بررسی فرضیه دوم پژوهش مبنی بر اینکه برنامه روان- آموزشگری مبتنی بر روی آورد سیستمی- رفتاری گاتمن بر افزایش نگرش مثبت به همسر تأثیر معنیداری داشته است، از آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیره استفاده شد که برآیندها در جدول شماره پنج آمده است.
آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیره جهت بررسی فرضیه دوم پژوهش متغیر مجموع مجذورات درجه آزادی میانگین مجذورات اندازه F تراز معنیداری Eta نمره پیشآزمون 673/6964 1 673/6964 005/149 000/0 889/0 گروه 149/946 1 149/946 242/20 000/0 880/0 خطا 291/2477 53 741/46 جدول شماره (5) آشکار میسازد که اندازه F در نمره پیشآزمون نگرش مثبت به همسر ](000/0p<،005/149=(53 و 1)[F و در گروه ](000/0p<،242/20=(53 و 1)[F معنیدار شده است؛ بنابراین میتوان گفت که برنامه روان- آموزشگری مبتنی بر روی آورد سیستمی- رفتاری گاتمن بر افزایش نگرش مثبت به همسر تأثیر معنیداری داشته است.
ازاینروی هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی برنامه روان- آموزشگری مبتنی بر روی آورد سیستمی- رفتاری گاتمن بر سازش یافتگی و احساس مثبت درباره همسر بود.