ملخص الجهاز:
"سپس به یکی از صور زیر شیوه درمان را انتخاب مینماییم: الف-رواندرمانیهای انفرادی: 1-افزایش آگاهی با دستورات پرورشی 2-ایجاد تغییرات در محیط زندگی 3-کار برد شیوههای تلقین، هیپنوز و القا 4-روانکاویهای سطح نگر و کوتاه مدت 5-روانکاویهای ژرف نگر با تکیه به روابط هیجانی انتقال{L L} 6-شیوههای شرطی کردن و رفتار درمانی 7-درمانهای دارویی و پزشکی 8-شیوههای تعالی بخش و والا گرایی{L noitamilbuS L} ب-رواندرمانیهای گروهی: 1-گروههای رواندرمانی که برای ایجاد حساسیت و مباحث آزاد و آگاه انجام میگیرد.
این شیوه بیشتر در مورد کسانی بکار میرود که انزجار و یا انحراف جنسی سطحی دارند و نشانههای اصلی بیماری آنها مشخص است مثلا در حالت بت گرایی 2 ، در مورد آنهایی که بیماری پیچیده و عمیقتری دارند مانند همجنس بازی و یا دگر آزاری-خود آزاری کمتر انجام میشود.
کار برد شیوه روانکاوی سطح نگر و کوتاه مدت بوسیله افرادی که روانکاو نیستند(برای روانکاو شدن لازم است که روانکاوی بشوند)خطر آن را دارد که مقاومتهای بیمار را افزایش (1){L tnasitamuarT L} (2){L emsihcitiF L} دهد و در حالی که بیمار پرخاش و یا وابستگی عاطفی نشان میدهد، ممکن است تا سر حد خود کشی رسد و در این حال باید به رواندرمانیهای عمیق پرداخت و تا حد تحلیل روابط هیجانی و عاطفی(انتقال و انتقال متقابل)پیش رفت بدین ترتیب روانکای سطح نگر تبدیل به روانکاوی کلاسیک و ژرف نگر میشود.
در اینجا سعی میکنیم تنها به برخی از ضوابط و اشکال ممکن این گروهها اشاره کنیم و توصیه مینماییم که برای انتخاب و تعمیم آنها گروههای پژوهشی تشکیل شود، و بویژه در درمان روان نژندیهای جنسی یکی یا تلفیقی از چند تای آنها را به تجربه در آوریم اثرات درمانی آنها را بیاموزییم."