ملخص الجهاز:
"از همینرو حضرت امام(قدس سره) بقای بر تقلید را مطلقا جایز میدانند, خواه مرجع متوفی اعلم باشد یا نباشد, اما از آنجا که ایشان اعلمیت مجتهد را در تقلید بنابر احتیاط, واجب میدانند, لذا در صورت سوم (مجتهد حی اعلم از متوفی باشد) ظاهرا احتیاط در عدول است.
( 3 ) اما حضرت آیتالله فاضل(مد ظله العالی) بقای بر تقلید را در صورت اعلم بودن مجتهد متوفی واجب و در صورت تساوی (صورت دوم) عدول به زنده را مشکل میدانند.
( 4 ) حضرات آیات بهجت( 5 ) و مکارم( 6 ) مدظلهما العالی بقای بر تقلید را در صورت اول تنها در مسایلی که مقلد در زمان حیات مجتهد به آن عمل کرده, واجب دانسته و در مسایلی که عمل نکرده رجوع به حی را لازم میدانند.
در پایان ذکر این نکته لازم است که نظر هر یک از مراجع در مورد بقای بر تقلید فقط در زمان حیاتشان قابل عمل است؛ چون بقای بر تقلید باید به استناد به فتوای مجتهد زنده باشد."