ملخص الجهاز:
بقیع دوباره سیاه پوش شده است!
سپیده کاشانی به مناسبت 7 ذی حجه شهادت امام محمدباقر(علیه السلام) این روزها، آسمان مدینه دیگر بار در پس غروب غم، کز کرده است.
امروز بقیع ـ غمگینتر از همیشه ـ، میزبان فرشتگان عزادار است و کائنات، حسرتی جانگداز را ضجه میزنند.
چشمها میگریند؛ بلکه از دریای غمهای سینه، کاسته شود و مگر کاسته میشود؟ مدینه هم با مویههایی که از شعرهای ماه میتراود، هم ناله شده است و سوز غربتت را همداستان با جدت حسنبن علی(علیه السلام) و پدرت سجاد(علیه السلام) شروهخوانی میکند...
اگر نبود وجود نازنین تو، ابرهای تیره انحراف، آسمان اسلام را میپوشاندند و گلستان شریعت نبوی(صلی الله علیه)، به کویری سترون مبدل میشد.
تو بودی، مولاجان!
که آیینه تمام نمای شریعت شدی تا پویندگان معرفت، نظارهگر قامت حقیقت باشند؛ حقیقتی که از کوثر علوی سرچشمه گرفته و تا بینهایت، تا آن سوی ابدیت، جاری است.
و این روزها...
این روزها چقدر غروبهای بقیع دلگیر است!
مولاجان!
مولاجان!