ملخص الجهاز:
"علی بن موسی(علیه السلام) پس از پانزده سال حکومت بر دل و جان اهل مدینه، بار سفر بسته بود.
مأمون در دارالحکومة خود نشسته بود و به خیال خود، چون عنکبوت دام میتنید؛ غافل از اینکه دور خودش پیله میتند.
این خاندان به هیچ دام و دانهای گرفتارشدنی نیستند و آن که در این میان در تنگنای پیلة خود از نفس میافتد، مأمون است و خلافت عباسیان و بس.
از مدینه تا مرو دلها دسته دسته به ملکوت ارادتش بار یافتند.
نه ولایتعهدی امام برای مأمون ثمری آفرید، نه نماز عیدی که به عهدة حضرت نهاد، نه مناظرههای علمی و نه هیچ خدعة دیگر.
مأمون امام را فرا خوانده بود و اباصلت نگران و منتظر بازگشت مولایش ایستاده، غم عالم را به دوش میکشید.
امام در آغوش هجران کشیدة محمد بن علی(علیه السلام)، پنج سال دوری را به یک لحظه دیدار سپرد و به ملکوت پیوست."