ملخص الجهاز:
"آیت الله العظمی بهاﺀالدینی(قدس السره) یکی از این رهنمایان راه یافته و استادان کارآزموده است که باید به واکاوی واژه واژه از گفتههای حکیمانة او پرداخت.
او میفرماید: ([ثم عفونا عنکم من بعد ذلک لعلکم تشکرون])( 1 ) شکر نعمتهای الهی، موجب ازدیاد نعمت است.
اگر شکر این نعمت الهی را به جا آورد، علم او زیاد میشود.
اقتصادی که خدای تعالی به بشر داده است، اگر صرف راه خدا شود تقویت میشود.
اگر کسی شاکر شد، به خدای تعالی نزدیک میشود.
معنای شکر این است که انسان نعمت را در راه خدا صرف کند.
اگر کسی با معصیت از حق تعالی دور شد، از برکات حق محروم میشود.
شکر نعمتهای الهی، اسباب قرب است و قرب به خدا برای انبیا و اولیا آن آثار را دارد و برای دیگران آثار نازلتری.
شکر نعمت الهی، موجب تقرب و کفران، موجب بعد از خدا و محرومیت است."