ملخص الجهاز:
"و اینک که دل ملتمسانه نالهی زیارت تو را سر داده است، خوبمیدانم که باید انگشتهای لرزان را لابهلای مشبکهای ضریح انتظار بفشارم و زیارتنامهی دلتنگی بخوانم.
سرشار از هستی و امید است، زائرانش پرطراوتند؛ این جا میعادگاه منتظران امین الرحمن است.
به نظر میرسد تنها اینان نیستند که همراه ضریحند، گویا ضریح نیز ملازم آنان است.
این دلهای گره نموده به ضریح است که میتپد، سرخ و زنده.
دلهای مؤمنانی است که در همین خانهی فانی که ما در آن خاکنشین شدهایم، عرش الرحمن گشتند و به عهد هر صبح جلا داده شدند و آن گاه که عمر آنان به آخر رسید و جمال یار ندیدند، تن از ضریح جدا نمودند و دل را در آن به امانت گذاردند به امید رجعت.
سر بر ضریح انتظار میگذاری و این بار نه با زبان که با دل میخوانی: «فثبتنی الله ابدا ما حییت علی موالاتکم ومحبتکم ودینکم ووفقنی لطاعتکم ورزقنی شفاعتکم."