جرعه جرعه معرفت؛ روشن ترین آیه هستی مقالة

هنر وادب جرعه جرعه معرفت روشن‌ترین آیه هستی پای سخن آن‌ها که در میان امواج سهمگین دریا گرفتار شده‌اند، اگر نشسته‌ باشی؛ چهره مرگ را شاید بتوانی برای خودت ترسیم کنی، وقتی که برایت از موجی عظیم از خطر می‌گویند که در برشان گرفته است؛ مرگ را که از هر سو برایشان رخ می‌نمایاند؛ وقتی که شاخه‌ای یا دست‌آویزی به دستگیری نمی‌یابند؛ گوشی را که صدایشان را بشنود؛ وقتی دستشان از دست‌ها رها می‌شود و از همه رشته‌ها کوتاه؛ امیدشان از همه جا می‌برد و مرگ، چشم در چشمشان می‌شود به نظاره که با خود همراهشان کند، در سفری سخت و بی‌بازگشت... ناگاه به تکانی محکم همه زنگارهای دلشان فرو می‌ریزد، سیاهی‌های دلشان پاک می‌شود و ‌آن‌ها حتی اگر خدا را هم باور نداشته باشند؛ صدایش می‌زنند و کمک می‌طلبند... چگونه باور می‌کنند، حضور خود را، آن‌ها که به خدا ایمان ندارند؟...