خلاصة:
جنبش نرم افزاری که از سوی مقام معظم رهبری(مدّ ظلّه العالی), مطرح شد؛ حداقل به عنوان دنبالهی رنسانس اسلامی قرن 13 قابل تامل است. از همینرو چنانکه در آغاز این نهضت بازگشت به قرآن و سیرهی سلف صالح نقش کلیدی داشت, اکنوننیزدرجنبشتولیدعلم ـ تا قرآن به جایگاه مناسب خود بازنگردد ـ نمیتوان به پیروزی نهضت نرم افزاری دل خوش بود.در قرون تاریک تفتیش عقاید غرب, تشعشع خیره کنندهی فرهنگ و تمدن اسلام, عالم را مبهوت ساخت و پیشرفت مسلمانان و ابتکار و نوآوریهای آنان در تمام ابعاد علمی و عملی زندگی, چشمها را خیره کرد, تا آنجا که به قول ولتر: «در دوران توحش و نادانی پس از سقوط امپراطوری روم, مسیحیان همه چیز را مانند: هیئت, شیمی, طب, ریاضیات و ... از مسلمانان آموختند.» () آنچه منبع اساسی این جوشش و جنبش شد, «چشمهی اعجاز کلام الهی» بود.با از دست رفتن آن مجد دیرین, و احساس عقب ماندن ازغرب, از سوی مسلمانان, همواره, جدّیترین و حیاتیترین مسالهی جهان اسلام این بوده است: «چگونه میتوان سیادت از دست رفته را احیاء کرد؟»مصلحان مسلمان بالاتفاق در جواب پرسش فوق, «بازگشت به قرآن و عترت» را مطرح کرده و میکنند.امّا چگونه میتوانزمینهیحضور قرآنغیرناطق و ناطق ـ امام معصوم(علیه السلام) ـ را در جامعه فراهم کرد؟جواب آنکه: برای داشتن جامعهای پویا وپیشرو باید به ساختار هندسی تعلیم و تربیت توجه جدی نمود, تا دچار رکود علمی ـ کج اندیشی و آسیب اجتماعی ـ نشد.
ملخص الجهاز:
"بازگشت به قرآن به کوشش: جمعی از خواهران دارالقرآن امام حسین(علیه السلام) بازسازی ساختار هندسی علوم آنچه گذشت: در شمارهی گذشته به نهضتهای اصلاح طلبانه که از حدود نیمهی قرن 13 اسلامی (19 مسیحی) آغاز شد, نگاهی بسیار گذرا افکندیم, چنانکه اشاره شد, این جنبش شامل ایران, مصر, سوریه, لبنان, شمال آفریقا, ترکیه, افغانستان و هندوستان میگردید, که به دنبال یک رکود چند قرنی صورت گرفته و تا حدی عکس العمل هجوم استعمار سیاسی, اقتصادی و فرهنگی غرب بود و نوعی بیدارسازی و رنسانس (تجدید حیات) در جهان اسلام به شمار میرفت.
چگونه میتوان مقدمات این انقلاب جهانی را فراهم کرد؟ به تعبیر دیگر, با صرف نظر از شعار و گفتار, آیا عملا راهی وجود دارد که قرآن دوباره به صحنه بازگردد؟ آیا میتوان گامی هرچند کوچک و ابتدایی در راه بسترسازی, حکومت جهانی مهدوی(عجل الله تعالی فرجه) برداشت؟ طراحی مجدد هندسهی علوم: اگر آموزش و پرورش یک جامعه براساس الگویی صحیح سامان دهی و برنامه ریزی شود, میتوان گفت که گام اساسی در تزکیه و سپس تعلیم و سعادت واقعی افراد برداشته شده: ((هوالذی بعث فی الامیین رسولا منهم یتلوا علیهم آیاته و یزکیهم و یعلمهم الکتاب والحکمة...
» به راستی, حوزه که اساسا موجودیت و فلسفهی وجودی خود را مرهون قرآن کریم است, چگونه میتواند بدون توجه به این منبعگران سنگ معرفتی و قدسی در راستای اهداف بلند خود گام بردارد؟ آیا نمیتوان گفت که ریشهی همه, یا دست کم, بسیاری از نابسامانیهای حوزههای علمیه و جهان اسلام در طول چند سدهی اخیر, ناشی از عدم توجه جدی و اساسی به این کتاب هدایت الهی است؟ چه زیبا و عمیق است رهنمود با ارزش و گران سنگ حضرت امام خمینی(قدس سره) در راستای بازگرداندن قرآن مجید به هندسهی علوم حوزوی, آنجا که میفرمایند: «هان!"