تحلیل اثرات اصلاح سیاست مالیاتی بر متغیرهای کلان اقتصادی در ایران: رویکرد خرید پیشاپیش نقد CIA مقالة

یک نظام پولی و مالیاتی کارآمد نقش مهمی در کارکرد مناسب نظام اقتصادی دارد و می تواند بر انگیزه کاری، رفتار مصرفی، پس انداز و سرمایه گذاری اثرگذار باشد. یک نظریه در زمینه اصلاح نظام پولی و مالیاتی، حرکت از نظام مالیات بر درآمد و مالیات تورمی به سمت نظام مالیات بر مصرف است که می تواند باعث افزایش تمایل به پس انداز، سرمایه گذاری و انباشت سرمایه شود. در این پژوهش با رویکرد مالیه عمومی و با استفاده از الگوی تعادل عمومی پویا با محدودیت خرید پیشاپیش نقد (CIA) بر مصرف و سرمایه گذاری، تاثیر اصلاح نرخ های مالیات تورمی و مالیات بر مصرف در طول مسیر رشد تعادلی تحلیل می شود. سپس، با مقداردهی پارامترهای الگو در وضعیت یکنواخت، به تحلیل حساسیت متغیرها نسبت به اصلاح نرخ های مالیات تورمی و مالیات بر مصرف در برنامه های اصلاحی مختلف پرداخته می شود. نتایح حاصل از کالیبره کردن و تحلیل حساسیت الگو بیانگر این است که در سناریوهای مختلف کاهش نرخ مالیات تورمی و افزایش نرخ مالیات بر مصرف، به همراه کاهش اندازه دولت و کاهش محدودیت نقدینگی بر سرمایه گذاری باعث افزایش ذخیره سرمایه سرانه، تولید سرانه، مصرف سرانه، مانده¬های واقعی پول سرانه و سطح رفاه در وضعیت یکنواخت شده است.

"</TD> <TD>کمالی انارکی و راغفر</TD> <TD>1393 </TD> <TD>تعادل عمومی پویای نسل های همپوشان ٥٥ دوره ای</TD> <TD>با جایگرینی مالیات بر درآمد عوامل با مالیات بر مصرف رفاه طول زندگی افراد را ٤ تا ٦ درصد افزایش می دهد</TD> <TD>مهرآرا و اصفهانی</TD> <TD>1394 </TD> <TD> داده های تابلویی</TD> <TD>افزایش مالیات بر مجموع درآمد باعث بهبود وضعیت توزیع درآمد می شود</TD> <TD> تعادل عمومی</TD> <TD>1394 </TD> <TD> تعادل عمومی</TD> <TD>با افزایش نرخ مالیات تورمی ، نسبت مصرف به تولید ناخالص داخلی ثابت می ماند، اما نیروی کار، ذخیره سرمایه و تولید افزایش می یابد</TD> منبع : گرآوری بر اساس پژوهش های انجام شده ایزدخواستی و همکاران (١٣٩٤) در یک الگوی تعادل عمومی و با رویکرد پول در تابع مطلوبیت به تحلیل تأثیر مالیات تورمی بر تخصیص منابع و رفاه در اقتصاد ایران پرداخته اند. سناریوی اول نتایج حاصل از دخالت دولت در اقتصاد در مقایسه با حالت پایه که نسبت مخارج جاری دولت نسبت به تولید ناخالص داخلی ٢٢/٥ درصد، نرخ مالیات تورمی ٢٢ درصد، نرخ مالیات بر مصرف ٧ درصد و محدودیت نقدینگی بر سرمایه گذاری ٥ درصد است ، باعث کاهش ٠/٧١ درصدی ذخیره سرمایه ، ٠/٢١ درصدی تولید، ٢٥/١ درصدی مصرف ، ٢٤/٣ درصدی مانده های واقعی پول و ٧/٠٨ درصدی سطح رفاه در وضعیت یکنواخت می شود. نتایج حاصل از کالیبره کردن و تحلیل حساسیت متغیرهای الگوی تحقیق بیانگر این است که در برنامه های اصلاح پولی و مالیاتی ، با کاهش نرخ مالیات تورمی و افزایش نرخ مالیات بر مصرف به همراه کاهش محدودیت نقدینگی بر سرمایه گذاری و کاهش اندازه دولت در سناریوهای مختلف باعث افزایش ذخیره سرمایه سرانه ، تولید، مصرف سرانه ، مانده های واقعی پول سرانه و سطح رفاه در وضعیت یکنواخت شده است ."