خلاصة:
چین در پی رشد اقتصادی پایدار خود درصدد است تا خود را به یکی از قدرتهای برتر اقتصادی جهان تبدیل کند و به افزایش مناسبات اقتصادی خود با کشورهای منطقه آسیای شرقی اقدام کند. درگیر بودن آمریکا در افغانستان و عراق سبب ایجاد شرایط مناسبتر برای چین به منظور افزایش حضور و تاثیرگذاری این کشور در منطقه آسیای شرقی شد. مقاله حاضر با روش توصیفی- تحلیلی به دنبال یافتن چگونگی گسترش تاثیرگذاری چین در نظم منطقهای آسیای شرقی و ابتکارات این کشور در ایجاد نظم منطقهای چین محور در منطقه است. چین با استفاده از ابزارهای اقتصادی موجب ایجاد گرایش بیشتر در کشورهای آسیای شرقی به سیاستهای پکن شده است. همچنین در سالهای اخیر بازیگری امنیتی این کشور در منطقه نیز رشد داشته است. منطقه آسیای شرقی بدلیل شرایط جغرافیایی خاص و رشد اقتصادی چشمگیر شاهد حضور بازیگران فرامنطقهای نیز بوده است. اما تلاش چین برای ایفای نقش اصلی در منطقه کماکان ادامه دارد.
ملخص الجهاز:
"The Trans-Pacific Strategic Economic Partnership Agreement (TPP) Self Defense Force افزایش قدرت اقتصادی و نظامی چین در منطقه آسیای شرقی از سال1979 تا سال 2014، تولید ناخالص داخلی چین با نرخ متوسط سالانه نزدیک به 10 درصد رشد داشته است (Morrison, 2015: 1).
6. درحالیکه ایالات متحده مشغول به جنگی بود که آن را جنگ با تروریسم میخواند، چین از قدرت اقتصادی در حال شکوفایی خود برای گسترش نفوذ سیاسی خود در سرتاسر جنوب شرقی و شرق آسیا استفاده کرده است.
محوریت چین در همکاریهای اقتصادی منطقه آسیای شرقی دولت چین سیاست افزایش مناسبات تجاری و سرمایهگذاری را در سراسر جهان و به ویژه با کشورهای آسیایی حفظ کرده است (Morrison, Ibid: 25).
S. National Intelligence Shanghai Cooperation Organization در مورد اهداف چین از منطقهگرایی نیمه-باز به چند مورد میتوان اشاره کرد: 1- حفظ محیط سیاسی و امنیتی پایدار، بطور ویژه محیط پیرامونی چین که به تداوم رشد اقتصادی چین کمک میکند؛ 2- حفظ و گسترش مسیرهای تجاری ترانزیت آسیای جنوب شرقی؛ 3- دسترسی به منابع انرژی و مواد خام منطقه؛ 4- توسعه روابط تجاری برای اهداف سیاسی و اقتصادی؛ 5- بدست آوردن نفوذ در منطقه برای شکست دادن تلاشهای آمریکا در مهار و یا محاصره راهبردی.
شی جین پینگ ریاست جمهوری چین با معرفی کمربند اقتصادی جاده ابریشم دریایی قرن 21 و سپس در سال 2015 با تأسیس موسسه مالی بینالمللی جدیدی که تحت عنوان بانک زیرساخت سرمایهگذاری آسیایی ایجاد شد، نهادسازی جدیدی را در منطقه شکل داد (McDevitt, 2016: 50)."