بررسی رابطه سبک زندگی رانندگان جوان تهرانی با تصادفات رانندگی مقالة

هدف: بررسی سبک زندگی رانندگان جوان تهرانی با تصادفات رانندگی. روش: روش پژوهش همبستگی می باشد و شیوه نمونه گیری به شیوه طبقه ای از مراکز بیمه، بیمارستان ها، کانون های اصلاح و تربیت و زندان بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه افراد تصادف کرده 18 تا 24 ساله شهر تهران بودند. از بین این جامعه، تعداد 576 نفر انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه ی سبک زندگی المحمود، سیمونز و ال اسفار می باشد. یافته ها: سابقه تصادف با ابعاد سبک زندگی ارتباط معنادار در سطح (p<0/01) دارد. در بین ابعاد سبک زندگی، عامل ادراک قوانین پلیس همبستگی بالاتری با سابقه تصادف دارد. (p<0/01).

"بین سبک زندگی و رفتار رانندگی ارتباط وجود دارد (Cockerham, 1997; Møller, 2002; Shams, Shojaeizadeh, Majdzadeh, Rashidian &amp; Montazeri, 2011; Berg et all 1999; Chliaoutakis et all, 2002 ). این پرسشنامه شامل 49 گویه می باشد که ابعاد مختلفی را از جمله ویژگی های جمعیت شناختی، عوامل فراهنگی، عوامل اقتصادی-اجتماعی 2 ، استرس های ترافیکی 3 ، شرایط جاده Lifestyle Socio-Economic Traffic Stress ای و محیطی و تجارب تصادفات 1 و تاریخچه خشونت های رانندگی 2 را می سنجد که مجموعه همه این عوامل به عنوان سبک زندگی فرد در نظر گرفته می شود. همچنین پژوهش شارع پور و همکاران (Sharepour et all, 2011) نیز در این راستا می باشد شارع پور و همکاران در پژوهش خود مانند پژوهش ایزدی سبک زندگی افراد را مورد بررسی قرار دادند و نتایج پژوهش آنها نشان داد که اعمال مذهبی ، علاقه به زیبایی و فرهنگ مصرفی در زنان بیشتر از مردان است و علاقه به رانندگی پر خطر در زنان کمتر از مردان است. بنابراین می توان گفت که تصادفات و حوادث رانندگی و رفتار ترافیکی خلق الساعه نمی تواند باشد و به عنوان سبک زندگی ریشه در جامعه پذیری ، گذشته و یادگیری افراد دارد و رفتارهای پرخطر مهمترین عامل در ایجاد سوانح و تصادفات رانندگی در جهان محسوب میشود، رفتارهای پرخطر به مجموعه رفتارهایی گفته می شود که رانندگان را در خطر مرگ و یا صدمات ناشی از نقض موازین قانونی قرار می دهد (Shams et all, 2011)."