خلاصة:
هدف: هدف از انجام این پژوهش تمرکز بر اضطراب مرگ با دو رویکرد طرحواره درمانی و معنا درمانی
در درمان خودبیمارپنداری بود.
روش: روش پژوهش حاضر آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود و جامعه آماری پژوهش
شامل کلیه افراد مبتلا به خودبیمارپنداری همبود با اضطراب مرگ بود که تعداد 28 نفر به صورت تصادفی
انتخاب و به صورت تصادفی در سه گروه آزمایش 1، آزمایشی 2 و گروه کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایشی
1 به مدت 20 جلسه تحت مداخله طرحواره درمانی و گروه آزمایشی 2 به مدت 10 جلسه تحت مداخله با
رویکرد معنا درمانی قرار گرفتند. به منظور جمع آوری اطلاعات دو آزمون اضطراب مرگ تمپلر و مقیاس
نگرش به بیماری کلنر در سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری روی آزمودنیها اجرا شدند. به منظور
تجزیه و تحلیل اطلاعات از آزمون تحلیل واریانس آمیخته و آزمون تعقیبی استفاده شد.
یافته ها: نتایج این پژوهش حاکی از آن بود که طرحواره درمانی و معنا درمانی هر دو به طور معنی داری
باعث کاهش خودبیمارپنداری و اضطراب مرگ میشوند. این پژوهش دو نتیجه مهم در بر داشت. اول اینکه
مشخص شد طرحواره درمانی در درمان خودبیمارپنداری که اختلالی مقاوم به درمان محسوب میشود
اثربخشی بالایی دارد. دوم اینکه مشخص شد تمرکز بر اضطراب مرگ در درمان خودبیمارپنداری باعث بهبود
معنی دار این بیماران میشود.
ملخص الجهاز:
"همچنین در پژوهش دیگری که در ارتباط با بررسی اثربخشی درمان طرحواره درمانی به صورت گروهی و انفرادی در افراد با اختلال شخصیت مرزی صورت گرفت، نتایج نشان داد که ترکیب طرحواره درمانی گروهی و انفرادی در درمان این اختلال اثربخش بوده و موجب بهبودی در علائم روانشناختی، کیفیت زندگی و شادکامی در این افراد شده است (Dickhaut & Arntz, 2014).
در مطالعهای (Hosseinzadeh-Khezri, & et al, 2014) اثربخشی معنادرمانی گروهی را روی سلامت روانی و امید به زندگی در 17 بیمار سرطانی تحت شیمی درمانی مورد بررسی قرار دادند و نتایج پژوهش نشان داد که آموزش معنادرمانی در کاهش علائم روانشناختی و افزایش سطح امیدواری در بیماران مؤثر است.
در پژوهش (Ghorbanalipoor & Esmaeili, 2012) که در زمینه تعیین اثربخشی معنادرمانی بر اضطراب مرگ Logo Therapy Existential در سالمندان صورت گرفت، نتایج نشان داد که معنادرمانی موجب کاهش اضطرب مرگ در سالمندان در مرحله پسآزمون و دوره پیگیری شده است.
جدول 3 نتایج آزمون بنفرنی برای مقایسه میانگین اضطراب مرگ گروهها در هریک از مراحل اندازهگیری زمان طرحواره درمانی (1) معنادرمانی (2) کنترل (3) آزمون بن فرنی میانگین انحراف استاندارد میانگین انحراف استاندارد میانگین انحراف استاندارد پیشآزمون 75/11 75/1 5/7 51/1 88/7 35/1 1=2=3 پسآزمون 50/12 71/1 7 41/1 30/7 33/1 1،2< 3 پیگیری 30/12 82/1 7/10 21/2 80/11 93/1 1،2< 3 چنانچه از جدول مشاده میشود در مرحله پیشآزمون تفاوت معنیداری بین میانگین نمرات اضطراب مرگ گروههای آزمایشی وجود ندارد.
این یافته با نتایج پژوهش (Owens, Pike & Chard, 2001) نیز که 28 زن بزرگسال با سابقه تجاوز جنسی کودکی را با رویکرد طرحواره درمانی مورد درمان قرار دادند، همسو است."