خلاصة:
هدف از پژوهش حاضر، تعیین اثر شدت و ویژگی پیشفعالی عضلانی بر حداکثر نیرو، سرعت پا و عملکرد پرش عمودی در مردان تمرینکرده بود. بدینمنظور، 13 نفر از دانشجویان ورزشکار (با میانگین وزنی 22/69±1/75 کیلوگرم، سن 1/75±22/69 سال و قد 1/15±174/84 سانتیمتر) انتخاب شده و بهطور متقاطع و کاملا تصادفی درمعرض پنج پروتکل متفاوت قرارگرفتند؛ این پروتکلها عبارت بودند از: گرمکردن بهتنهایی، گرمکردن و اجرای نیماسکات ایستا با شدت 60 و 90 درصد بیشینه و گرمکردن و اجرای پرش عمودی با پنج و 10 درصد یک تکرار بیشینه توسط جلیقه وزنه. نتایج با استفاده از تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر نشان میدهد که پرش عمودی بهدنبال اجرای پروتکل پنج درصد جلیقه وزنه درمقایسه با پروتکل گرمکردن بهتنهایی، بهطور معناداری (86/ 10 درصد) افزایش یافته است (P=0.003)؛ اما درمقایسه دوبهدوی پروتکلها تفاوت معناداری بهلحاظ آماری مشاهده نمیشود. در ارتباط با عملکرد سرعت پا پس از اجرای پروتکلهای پنج(97/ 10 درصد)و ده درصد (8/ 5 درصد)جلیقه وزنه نیز درمقایسه با پروتکل گرمکردن، افزایش معناداری (P=0.02, P=0.04) وجود دارد؛ اما درمقایسه دوبهدوی پروتکلها تفاوت معناداری مشاهده نمیشود. شایانذکر است که درمورد عملکرد حداکثر نیرو، افزایش معناداری از نظر آماری پس از اجرای پروتکلها درمقایسه با پروتکل گرمکردن بهچشم نمیخورد. یافتهها بیانگر آن است که بهکارگیری ویژگی الگوی حرکتی در ترکیب با شدت و بار مناسب باعث افزایش عملکرد توانی ـ سرعتی درمقایسه با سایر روشهای گرمکردن میشود.
ملخص الجهاز:
"Rixon Radcliffe & Radcliffe Faigenbaum, Thompsen Burkett روش پژوهش در این پژوهش از طرح متقاطع استفاده شد و مردان تمرینکرده، بهطور تصادفی (کنترل اثر یادگیری) و بهمنظور تعیین اثر موقت شدت و ویژگی پیشفعالی عضلانی بر حداکثر نیرو، سرعت پا و عملکرد پرش عمودی، درمعرض پنج پروتکل متفاوت قرار گرفتند.
شایانتوجه است که تمامی پروتکلها در مکان و زمانی یکسان و با فاصلۀ حداقل 48 ساعت بین هر دو پروتکل انجام گرفت و زمان اجرا در تمامی پروتکلهای آزمایشی یکسان در نظر گرفته شد؛ بدینترتیب که پس از آمادهشدن آزمودنیها (با هدف گرمکردن بهمنظور پیشآمادگی برای اجرای عملکرد پرش عمودی)، ابتدا بهمدت پنج دقیقه بر روی نوارگردان (ام تی ام- ان اس - 5037, ساخت کشور کانادا) 1 با سرعت هشت تا نه کیلومتر در ساعت دویدند (22،29،30).
پژوهش آوری دی فایگن بوم و همکاران (2006) ترکیبی از نه کار سرعتی و توانی بدون درنظرگرفتن الگوی حرکتی (ویژگی انقباضی و تمرین) آزمون بههمراه استفاده از جلیقۀ وزنه بود که میتواند بر نتایج پژوهش اثرگذار باشد؛ بهطوریکه در پژوهش حاضر با بهکارگیری الگو و زنجیرۀ حرکتی (پرش عمودی) بههمراه استفاده از جلیقۀ وزنه، درگیری عضلات را بهطور ویژه در پیشفعالی برای بهرهوری از این پدیده افزایش داد (25).
Assistant Professor of Sport Physiology, Kharazmi University Received: 2015/10/20 Accepted: 2016/01/13 Abstract The purpose of this study was to determine the effect of intensity and specificity of muscle pre-activation on maximum force, leg velocity and vertical jump performance in athlete men."