خلاصة:
جنگ ایران و عراق روابط آیندﮤ جمهوری اسلامی ایران را با بسیاری از کشورها تحتﺗﺄثیر قرار داد. بیشتر کشورهای منطقه بلافاصله جانب عراق را گرفتند؛ اما بهنظر میرسد که مواضع میاﻧﮥ امارات در برابر دو کشور، با روابط گستردﮤ این کشور با جمهوری اسلامی مرتبط بود. این پژوهش برآن است نقش روابط اقتصادی را در میزان تعهد سیاسی امارات در برابر ایران در دورﮤ جنگ بررسی کند. بهنظر میرسد نتایج حاصل برای ایجاد روابط بهتر با کشورهای منطقه در جهان امروز مفید باشد. بنابراین باید پرسید: روابط اقتصادی دو کشور در میزان تعهد سیاسی امارات در برابر ایران چه تأثیری گذاشت. فرض ما برآن است که روابط اقتصادی افزایش تعهد سیاسی امارات در برابر ایران را موجب شد. در این نوشتار، روش پژوهش بهصورت توصیفیتحلیلی و برپاﻳﮥ مطالعات کتابخانهای و نشریات ادواری است. اشتراک نظر دو کشور در مسائلی مانند مخالفت با حضور بیگانگان در منطقه و دیدارهای فراوان مقامات آنها و مخالفت امارات با قطع راﺑﻄﮥ اعراب با ایران، ازجمله نشانههای افزایش تعهد سیاسی اماراتمتحده در برابر جمهوری اسلامی ایران در سطوح بینالمللی است.
The Iran-Iraq war affected the future relations of the Islamic Republic of Iran with many countries. Most of the countries in the region immediately supported Iraq، but the UAE's two-sided positions between the two involved countries seem to have been linked to the country's vast ties with the Iran. The research seeks to examine the role of economic relations in terms of the political commitment of the UAE to Iran over the war period. The results seem to be useful for building better relationships with the countries of the region in today's world. So، the economic relations between the two countries affected the extent of the political commitment of the UAE against Iran. Our assumption is that economic relations have increased the political commitment of the UAE against Iran. In this paper، the research method is descriptive and is based on library studies and periodical publications. The two countries' views on issues such as the opposition to the presence of foreigners in the region، the frequent visits of their officials، and the opposition to the UAE by cutting off the relationship between the Arabs and Iran are among the signs of a growing political commitment of the United Arab Emirates to the Islamic Republic of Iran at the international level.
ملخص الجهاز:
اشتراک نظر دو کشور در مسائلی مانند مخالفت با حضور بیگانگان در منطقه و دیدارهای فراوان مقامات آنها و مخالفت امارات با قطع راﺑﻄﮥ اعراب با ایران، ازجمله نشانههای افزایش تعهد سیاسی اماراتمتحده در برابر جمهوری اسلامی ایران در سطوح بینالمللی است.
درنتیجه امارات هم مانند سایر اعراب خلیجفارس، کمکهای مالی چشمگیری در اختیار عراق قرار داد و در سطوح بینالمللی، در بسیاری مواقع با این کشور همراهی کرد؛ اما در مقایسه با دیگر اعراب خلیجفارس، از اتخاذ مواضع تند و سخت در برابر ایران پرهیز میکرد که باید نقش روابط اقتصادی را در این زمینه بررسی کرد.
روابط اقتصادی ایران و امارات در دورﮤ جنگ قبل از انقلاب اسلامی، اعراب خلیجفارس در میان شرکای تجاری درجه یک ایران جایی نداشتند و در همان روابط اقتصادی اندک نیز ﻛﻔﮥ ترازو تاحد چشمگیری به سود ایران بود که این امر روابط با اماراتمتحده را هم شامل میشد؛ برای مثال در سال 1353ش/1974م، صادرات ایران به امارات حدود 1055میلیون دلار بود و واردات آن از امارات نزدیک به 884میلیون دلار بود.
تحریم اقتصادی، جنگ، سیاست کاهش وابستگی به غرب و درنتیجه دولتیشدن اقتصاد باعث شد که ایران در عرﺻﮥ تجاری، به کشورهای تاحدودی مستقل ازجمله اماراتمتحده گرایش شدیدی پیدا کند؛ ازسویدیگر، تأثیر جنگ بر اقتصاد امارات از طریق افزایش هزینههای آن درﻧﺘﻴﺠﮥ کمکهای مالی به عراق و بحرانهای اقتصادی ناشی از این امر، در کنار عوامل دیگری مانند حضور گستردﮤ ایرانیان در امارات و نقش مؤثر آنها در اقتصاد این کشور، استقبال اماراتمتحده از گسترش روابط تجاری با ایران را باعث شد.