راهکارهای تامین آسایش محیطی در مدرسه بر اساس ویژگی‌های پایدار معماری بومی (نمونه موردی بندر گرم و مرطوب چابهار) مقالة

با توجه به بحران انرژی و آلودگیهای زیست محیطی ناشی از آن، حفظ پایداری محیطزیست و بهرهگیری از منابع انرژی پاک بیشازپیش اهمیت یافته است. بنابراین توجه به معماری بومی و بهرهگیری از اصول آن در راستای حفظ پایداری محیطزیست ضروری است. در مناطق حاشیه دریای عمان و چابهار مطالعات مناسبی برای شناخت ارزشهای معماری بومی منطقه صورت نگرفته است. بناهای بومی مورد بیتوجهی قرارگرفته و تعداد بسیار معدودی از آنها برجای ماندهاند. از طرفی یکی از مهمترین نیازهای کاربری شهری و روستایی این منطقه، نیاز به فضاهای آموزشی و مدارس است. در مدارس نوساز یا در حال ساخت از ساختمانهای یک شکل که توجهی به اقلیم و فرهنگ منطقه ندارد، بهره گرفته میشود. از پیامدهای این امر به وجود آمدن مسائلی همچون چون عدم ارتباط مناسب کاربر با محیط، سطح آسایش پایین در محیط، مدرسه سازی بدون رعایت مسائل اقلیمی، صرف انرژی بسیار زیاد برای تامین شرایط آسایش محیطی، انزوای معماری بومی و عدم توجه به محیطزیست و اقلیم در فرایند ساختوساز است. تحقیق حاضر با هدف شناخت و معرفی الگوهای پایدار معماری بومی در بندر گرم و مرطوب چابهار و ارائه راهکارهای طراحی مدرسه بر مبنای الگوهای بهدستآمده، انجامشده است. شناخت معماری پایدار بومی و بهرهگیری از اصول آن در معماری نوین، نقش مهمی در جهت تامین آسایش کاربران و حفظ محیطزیست خواهد داشت. روش تحقیق حاضر بر پایه مطالعات کتابخانهای و مشاهدات میدانی بوده است. همچنین بامطالعه و بررسی نمونه های موجود از معماری بومی منطقه به معرفی الگوهای پایدار این بناها پرداختهشده است. نتایج به دستآمده از این پژوهش در قالب راهکارهای تامین آسایش محیطی در مدرسه بر مبنای الگوهای معماری بومی منطقه گرم و مرطوب چابهار ارائهشده است. این نتایج حاوی اصول پایدار معماری همساز با اقلیم گرم و مرطوب بوده است که بهره گیری از آن حتی در معماری انواع دیگر ساختمانهای این منطقه نیز میسر است