خلاصة:
مقدمه: ادراک زمان، یکی از بحث برانگیزترین مسایل در حیطه ی علوم شناختی است. یکی از نخستین
مدلهای ارایه شده برای ادراک زمان در مغز، مدل ساعت درونی است که بر اساس آن، قسمتی از مغز
به عنوان سازنده ی گامهای زمانی و قسمتی به عنوان شمارندهی این گامها عمل میکند. قسمتی نیز
مسولیت ذخیرهسازی این زمان را در حافظه بر عهده دارد. با توجه به مطالعات پیشین، به نظر میرسد
که امواج دلتا و بتا در بیشتخمینی و کمتخمینی افراد نقش داشته باشند، اگر چه نقش این امواج در
ادراک بازههای زمانی درازمدت بررسی نشده است. روش: در این آزمون 33 نفر شرکت کردند که بنا
به نحوهی تخمین زمان در وضعیت ذهنآگاهی، در دو گروه بیشتخمینی و کمتخمینی جای گرفتند.
در این مطالعه، برای ارزیابی ادراک زمان افراد در بازههای درازمدت، از یک تکلیف ذهنآگاهی استفاده
شد. در حین انجام تکلیف، الکتروانسفالوگرافی ثبت شد تا کارکردهای مغز حین بیشتخمینی و یا
کمتخمینی زمان بررسی شود. آنالیز طیفی در فرکانسهای استاندارد و روی 19 الکترود سیستم 10 تا
حاکی از اختلاف معنادار ی Pz ,Cz ,Fz ,C4 ,C 20 انجام شد. افتهها: مقایسهی آماری پنج الکترود 3
دو گروه در توان مطلق باند فرکانسی بتای بالا 25 تا 30 هرتز روی هر پنج الکترود بود. نت جه گ ری: ( ) ی ی
این نتیجه میتواند در غالب نظریهی نردهای زمان و فعالیت عقدههای قاعدهای به عنوان سازندهی پالس
در مکانیزم ساعت درونی قابل بحث و تاییدی بر این نظریه در بازههای درازمدت باشد.
ملخص الجهاز:
"تخمین زمان در حین تمرین ذهنآگاهی: یک مطالعهی الکتروانسفالوگرافی Time estimation during mindfulness task: a study via electroencephalography محمدعلی نظری دانشیار گروه روانشناسی، آزمایشگاه علوم اعصاب شناختی، دکترای تخصصی علوم اعصاب، دانشگاه تبریز امیرحسین درونه استاد گروه فیزیک، دکترای تخصصی فیزیک، دانشگاه زنجان امیرحسین قادری (نویسنده مسئول) دانشجوی دکترای تخصصی علوم اعصاب شناختی، آزمایشگاه علوم اعصاب شناختی، گروه روانشناسی، دانشگاه تبریز، خیابان 29 بهمن، تبریز، ایران.
ir Time estimation, beta waves and internal clock: a study via mindfulness Mohammad Ali Nazari Associate professor at Department of Psychology, Cognitive Neuroscience Lab, University of Tabriz Amir Hossein Darooneh Professor at Department of Physics, Zanjan University Amir Hossein Ghaderi Ph. D.
Keywords: time perception, quantitative electroencephalography, beta wave, internal clock, mindfulness.
اخیرا&quot; در مورد مداخلهی امواج بتا در ساز و کار ادراک زمان مطالعات تأییدکنندهی دیگری شده است (16-18) که برای نمونه میتوان به مطالعهی کالاشکر<FootNote No="102" Text="- Kulashekhar"/> و همکاران اشاره کرد.
همچنین آنالیز واریانس نشان میدهد که توان مطلق امواج بتای بالا در هر پنج الکترود C3, C4, CZ, Fz, Pz معنادار است (جدول 3)، اما تصحیح بونفرونی سطح معناداری را تا آلفای کمتر از 01/0 کاهش میدهد که در صورت اعمال این تصحیح اختلاف بتا فقط در دو الکترود Cz و C4 معنادار خواهد بود.
همچنین مطالعات همزمان الکتروآنسفالوگرافی و تصویربرداری کارکردی تشدید مغناطیسی<FootNote No="106" Text="- Functional magnetic resonance imaging"/> (fMRI) نشان میدهد که بین دامنهی امواج بتای رولاندیک و فعالیت قشر حرکتی و قشر اولیه روانتنی<FootNote No="107" Text="- Somatosensory"/> ارتباط معکوسی وجود دارد؛ یعنی بالا رفتن موج بتای رولاندیک میتواند نشانگر کاهش فعالیت نواحی یاد شده باشد (25)."