ملخص الجهاز:
در آغوش کشیدن سادگی/نگاهی به مفهوم تراشناخوردگی در تفاسیر کهن دائوده جینگ/اسماعیل رادپور یکی از بنیادیترین معانی در معارف مابعدالطبیعی و نیز آداب طریقتی سنت دائویی (کانون آیینهای عرفانی شرق دور) «سادگی» است که عموما با تمثیل کندهچوب تراشناخورده بدان اشاره میکنند.
در این تعالیم، سادگی اشارتی است به وضع دستناخورده، نخستین و فطری موجودات در کمال ازلی که از سبب در افتادن در گردش مرکزگریز چرخ دگرگونیها از دست میرود و بازیافتن این مرتبۀ پردیسی یا به تعبیر دائویی «در آغوش کشیدن سادگی» عبارت است از رجوع به مرکز این چرخ و رها شدن از بند دگرگونیهای دههزار موجود.
این نوشته نگاهی است مختصر به دو اشارۀ دائوده جینگ، از میان اشارات متعدد آن، به تراشناخوردگی یا سادگی (یکی در بند نوزدهم و دیگری در بند بیست و هشتم) و شروح دانایان سنت دائویی بر این اشارات در تفاسیر کهنی که ذکر شد به غیر از تفسیر جوانگ دزون که شرح این دو اشاره را شامل نمیشود.
9 در این کلام لائودزی (بند بیستوهشتم)، نظر به شروح و تفاسیر کهن، بازگشت به مقام کودک نوزاد منطبق میافتد بر حصول مقام انسان راستین (چنژن) و ظهور نور فطرت؛ بازگشت به مقام غایت نیستی یا ووجی تناظر دارد با حصول مقام انسان وارسته (شنژن) و غایت سیر صعودی در سلوک دائویی؛ و بازگشت به مقام تراشناخوردگی عبارت است از سیر سالک دائویی در اشیا با برخورداری از کمال راستی (چوئنده).
تفسیر شیانگئر (لائودزی دائوده جینگ شیانگئر جو) بر بند 28، در مجموعۀ کتب دائویی، دائودزانگ (جنگهوآ دائودزانگ [بیجینگ: انتشارات هوآشیا]، جلد نهم، صص 169-184).