خلاصة:
یکی از دغدغه های همیشگی نظام برنامه ریزی، توسعه پایدار فضاهای روستایی بوده است. حکمروایی مطلوب روستایی از ملزومات اساسی نیل به توسعة پایدار به شمار می رود. کارکرد سازمان های مردم نهاد ازجمله عوامل عدیده ای است که تاکنون آن را در برپـایی و تحقق حکمروایی مطلوب فضا دخیل دانسته اند. در دشت حسین آباد غیناب شهرسـتان سربیشـه از سـال 1384گـروه هـای توسـعه روستایی به دنبال پروژه بین المللی ترسیب کربن، گسترش قابل ملاحظهای داشته است. در این مقاله کوشش شده تا به بررسی و تبیـین الگوی ارتباطی کارکرد گروه های توسعة روستایی به عنوان سازمانی مردم نهاد با حکم روایی مطلوب در دشت حسین آباد غیناب پرداخته شود. مقالهحاضر دارای رویکردی کاربردی است. برای گردآوری داده ها از مطالعات اسنادی و میـدانی اسـتفاده شـده اسـت. در روش میدانی به تکمیل پرسشنامه پرداخته شد. جامعه آماری شامل روستاهایی از دشت حسین آباد غیناب بوده که علاوه بر شورای اسلامی و دهیاری، گروه های توسعه روستایی نیز در آن دایر است. تعداد 267عضو از 19گروه توسعه روسـتایی سـاکن در 13روسـتای ناحیـه حسین آباد غیناب به عنوان نمونه با استفاده از فرمول کوکران و روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحل های به طور تصادفی انتخـاب شـد. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و انجام معادلات ساختاری با کمک نرم افزار LISREL صورت گرفتـه اسـت. نتـایج نشان داد کارکرد سازمان های مردم نهاد (گروه های توسعه روستایی) در دشت حسین آباد غینـاب 47درصـد از تغییـرات حکم روایـی مطلوب در سطح جامعه روستایی را به خود اختصاص داده است. بعد اقتصادی کارکرد سازمان های مردم نهاد، هم دارای اثـر مسـتقیم و هم غیرمستقیم بر حکم روایی مطلوب روستایی است. در میان ابعاد حکم روایی مطلوب روستایی، مقوله «مشارکت» بیشترین تاثیر را از کارکرد گروه های توسعه روستایی پذیرفته است. درمجموع می توان گفت با گسترش فعالیت سازمان های مردم نهـاد در بطـن فضـاهای روستایی، زمینه برپایی و استمرار حکمروایی مطلوب تا حد زیادی مهیا می شود.