خلاصة:
بررسی شیوه های کاربرد واژه های قرآن می تواند شناخت بهتری از این واژه ها و نوع کاربرد آن ها در قرآن به دست دهد.واژه های زیادی در قرآن در برگیرنده مفهوم گناه می باشند که در این مقاله می کوشیم برخی از این واژه ها را از دو منظر کیفی و کمی بررسی کنیم.افزون بر این،به مسائلی همچون بسامد هر واژه،ارتباط معنایی واژگان با یکدیگر،پیشینه هر واژه،واژه های هم نشین با این واژگان،ساختمان واژه ها و مفاهیم کاربردی هر واژه پرداخته می شود و ویژگی های منحصر به فرد هر واژه را که جزء مولفه های سبک ساز به شمار می روند تبیین خواهیم کرد.
Examining the procedures of applying the words of the Qur’ān can give us a better understanding of these words and the way they are applied in the Qur’ān. Many words in the Qur’ān contain the concept of sin and in this article we try to examine some of these words from two qualitative and quantitative perspectives. Hereby، we will address such issues as the frequency of each word، the semantic relation of the words to one another، the words being juxtaposed with these words، the structure of the words، and the functional concept of each word and will explain the exclusive features of each word that are considered as among the style-generating components
ملخص الجهاز:
چنانچه بخواهیم معنایی دقیق از گناه داشته باشیم میتوان گفت که به معنای نافرمانی و سرپیچی از دستورات الزامی خداوند متعال میباشد، لیکن در قرآن در این خصوص واژههای متعددی بهکار رفته که بررسی هر یک، با توجه به معنا و مفهومی که خداوند متعال اراده نموده قابل دقت و توجه است.
با بررسی آیاتی که این واژه در آنها بهکار رفته است مشخص میشود که کلمۀ «سیئة» در برخی آیات قرآن بر حوادث و رخدادهایی دلالت دارد که از تلخی و بدی تهی نیست؛ مثل : (ما أصابک من حسنة فمن الله وما أصابک من سیئة فمن نفسک( (نساء/79) آیاتی که این واژه در آنها به کار رفته است، از حیث مضمون و مفاهیم، به سه دسته تقسیم میشوند: الف: برخی از این آیهها به کیفر و جزای انجام سیئات و گناهان اشاره میکند (فاطر/10) ب: برخی دیگر از آیهها به چگونگی دفع سیئات اشاره دارند (الرعد/22) ج: برخی دیگر از آیات نیز به طلب غفران اشاره دارند (آلعمران/193) خطیئه: این واژه در اصطلاح به معنای انحراف و خروج از راه درست است و در عرف آن را اشتباه و لغزش مینامند.
این واژه در سورههای یادشده، نه بار در عبارت امر به معروف و نهی از منکر آمده است و در پنج مورد دیگر نیز به نوعی در بر گیرندۀ معنای نهی و دوری از ارتکاب منکر و گناه میباشد.