خلاصة:
هدف پژوهش: هدف این تحقیق بررسی رابطه تابآوری و خودکارآمدی با انگیزه ورزشی در دختران قایقران نخبه کشور بود. روش
پژوهش: 55 دختر قایقران نخبه تیم های ملی بزرگسال، در اردوهای انتخابی سال 1395 به عنوان نمونه در دسترس انتخاب شد. از
سیاهه انگیزه ورزشی مارکلند و هاردی ( 1993 )، مقیاس تابآوری کانر-دیویدسون ( 2003 )، مقیاس خودکارآمدی عمومی شرر(1982 )، به عنوان ابزار استفاده شد. داده ها به وسیله آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی ساده مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت.
یافته ها: بین تابآوری با انگیزه ورزشی (p>0/001)،خودکارآمدی با انگیزه ورزشی (p>0/001)، تاب آوری و خودکارآمدی (p>0/001)، دختران نخبه قایقران، رابطه مثبت و معناداری وجود داشت، به عبارتدیگر، با بالا رفتن هرکدام از عوامل، متغیر مرتبط نیز
،(p<0/001)
به همان میزان افزایش پیدا می کند. نتایج رگرسیون خطی نشان داد بین تاب آوری و خودکارآمدی با انگیزه ورزشی رابطه چندگانه معناداری وجود دارد (p>0/001) و می توان با استفاده از معادله 18/7+ خودکارآمدی7/1+(تابآوری)0/15_ انگیزه ورزشی، از روی تاب آوری و خودکارآمدی، میزان انگیزه ورزشی دختران نخبه قایقران را پیش بینی کرد. نتیجه گیری: مربیان با استفاده از دانش روان شناسی ورزشی و یافته های آن، مهارت های روانی ورزشکاران زن رشته قایقرانی به ویژه تاب آوری، خودکارآمدی و درنتیجه
انگیزه ورزشی را با برگزاری کارگاه ها و یا استفاده از روان شناسان ورزشی ارتقاء دهند.