خلاصة:
مارگارت النور اتوود، نویسنده، شاعر، منتقد ادبی و فعال سیاسی کانادایی، با یاری گرفتن از مسائل علمی و طرح آن ها در قالبی ادبی در آثار داستانی خود، به طور آگاهانه به موضوع محیط زیست و بحران های ناشی از حاکمیت علم و فن آوری بر طبیعت می پردازد. پژوهش حاضر از منظر نقد بوم گرا" که مطالعه ای درباره فرهنگ و طبیعت است و رویکردی زمین محور دارد، به بررسی رمان اریکس و کریک پرداخته است. داستان اریکس و کریک (2003) و چگونگی خلق پساانسان سایبرگی، محور اصلی این تحقیق است. در این اثر، تفکر انسان گرا به دلیل عدم کنترل فن آوری های زیستی، انسانی نو می آفریند که هیچ شباهتی به انسان طبیعی ندارد. این امر به معنای انتقال انسان به پساانسان و در پی آن، تبدیل زمین به زیست گاهی آرمانی برای پساانسان ها و پادآرمان شهری برای انسان ها است. مارگارت اتوود، تصویرگر یک پادآرمان شهر در آینده غرب است؛ پیش گویی تمدنی که بر شالوده خودکامگی انسان و خود مداری او، یعنی اومانیسم یا انسان مداری، استوار گشته است. گرچه هنوز مبانی نظری نقد بوم گرا انسجام لازم برای نقد پساانسان را ندارد، مقاله بر آن است تا با تمرکز بر دغدغه های زیست محیطی اتوود، با نگاهی تازه، از منظر نقد بوم گرا، این مقوله را بررسی کرده و پیامدهای انقلاب زیست فن آوری در مبدل شدن جهان به پادآرمان شهری دهشتناک را در رمان اریکس و کریک تفسیر کند.
ملخص الجهاز:
جستاري بر پست اومانيسم بومگرا : نقد بومگرايانۀ رمان اريکس و کريک اثر مارگارت اتوود با تکيه بر مفهوم پساانسان ديانوش صانعي ١ جلال سخنور٢ چکيده مارگارت النور اتوود، نويسنده ، شاعر، منتقد ادبي و فعال سياسي کانادايي ، با ياري گرفتن از مسائل علمي و طرح آنها در قالبي ادبي در آثار داستاني خود، به طور آگاهانه به موضوع محيط زيست و بحران هاي ناشي از حاکميت علم و فن آوري بر طبيعت ميپردازد.
Rudolphus Teeuwen نـقـد زبـان و ادبـيات خـارجـي دوره دهــــم ، شـمـاره ١٤، بـهــار و تــابـســتــان ١٣٣١٣٩٤ An Ecocritical-Posthumanist Reading of Margaret Atwood’s Oryx and Crake کورال ان هولز١ درکتاب مارگارت اتوود (٢٠٠٥)، ضمن نقد و بررسي آثار اين نويسنده ، دربارة اصرار نويسنده بر علمي - تخيلي نبودن آثارش سخن مي گويد و تأکيد مي کند که اتوود رمان هاي خود را نوعي از آينده پژوهي ٢ برمي شمرد.
Lawrence Buell نـقـد زبـان و ادبـيات خـارجـي دوره دهــــم ، شـمـاره ١٤، بـهــار و تــابـســتــان ١٣٥١٣٩٤ An Ecocritical-Posthumanist Reading of Margaret Atwood’s Oryx and Crake امري چگونه مي توان در مورد آن موضوع سخن گفت ؟ مثلا تجربۀ گازهاي گلخانه اي ، گرمايش کرة زمين ، و رقيق شدن لايۀ ازن از ديد همان انساني که طبيعت را تخريب کرده ، چگونه روش مناسبي براي حفاظت از آن ارائه مي دهد؟ درواقع ، چالش اساسي اين است که در اين صورت ، انسان چگونه مي تواند از منظر محيط زيست سخن بگويد؟ ريشۀ بحران هاي زيست محيطي امروزي را بايد در تفکرات انسانگرايان هاي يافت که با رنسانس آغاز شد و پس از انقلاب صنعتي به سرعت رشد کرد.