خلاصة:
هدف از انجام مطالعه حاضر مقایسه تاثیر روش آموزشی یادگیری مبتنی بر مسئله و روش سخنرانی بر هیجانات تحصیلی از طریق متغیرهای میانجی کنترل ادراکی و ارزش ذهنی بوده است . از این رو روش پژوهش شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه گواه نامعادل به کار گرفته شده است . از جامعه آماری دانشگاه فرهنگیان یزد، پردیس پسران ، با روش نمونه گیری در دسترس ، چهار کلاس علوم تربیتی به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند که از این میان دو کلاس ، به حجم ٥٨ نفر، به شکل تصادفی در گروه آزمایشی و دو کلاس دیگر، به حجم ٦٠ نفر، در گروه گواه قرار گرفتند. در گروه آزمایشی از روش یادگیری مبتنی بر مسئله و در گروه گواه از روش سخنرانی در مدت ١٦ جلسه آموزشی استفاده شد. داده ها با پرسشنامه هیجانات پیشرفت (پکران و همکاران ، ٢٠٠٢)، مقیاس کنترل تحصیلی ادراکشده پری (پری و همکاران ، ٢٠٠١) و مقیاس ارزش گذاری درونی (پینتریچ و دیگروت ، ١٩٩٠) گردآوری و با روش الگویابی معادلات ساختاری، رویکرد حداقل مجذورات جزیی تحلیل شدند. همسو با فرضیه های پژوهش ، نتایج توانایی بیشتر روش یادگیری مبتنی بر مسئله ، نسبت به روش سخنرانی، در تاثیر بر متغیرهای کنترل ادراکی و ارزش ذهنی را نشان داد. همچنین نقش میانجی این سازه های شناختی در تاثیر روش یادگیری مبتنی بر مسئله بر هیجانات تحصیلی تایید شد. این نتایج استفاده از روش یادگیری مبتنی بر مسئله را به مثابه یک روش آموزشی کارآمد، در آموزش دانشجومعلمان پیشنهاد میکند.
ملخص الجهاز:
همچنین نقش میانجی این سازه های شناختی در تأثیر روش یادگیری مبتنی بر مسئله بر هیجانات تحصیلی تایید شد.
Schmidt, Van der Molen, Te Winkel & Wijnen نتایج فراتحلیلهای انجام شده دربارة اثربخشی روش یادگیری مبتنی بر مسئله ، روشن کرد که میزان اثربخشی این روش آموزشی به نوع متغیرهای وابسته پژوهش مربوط است .
چهار کلاس علوم تربیتی گرایش آموزش دبستانی و پیش دبستانی دانشگاه ، هر کدام به حجم ٣٣ تا ٣٥ نفر، با روش نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند، که از این میان دو کلاس به گروه آزمایشی که برنامه یادگیری مبتنی بر مسئله را دریافت نمودند و دو کلاس دیگر به گروه گواه ، که برنامۀ معمول سخنرانی را دریافت کردند، اختصاص یافت .
همان گونه که در جدول ٣ دیده میشود، پس از کنترل اثر پیش آزمون ، مقدار t مسیرهای روش آموزشی به متغیرهای میانجی کنترل ذهنی (٠/٠١ < P و ٦/٨٠ = t) و ارزش ذهنی (٠/٠١ < P و ١٣/٥١ = t) معنادار است که بیانگر تفاوت دو گروه آزمایش و گواه در اثرگذاری بر متغیرهای مذکور است .
با وجود محدودیتهای گفته شده ، نتایج بررسی حاضر در تأثیر بیشتر روش یادگیری مبتنی بر مسئله نسبت به سخنرانی، بر هیجانات تحصیلی دانشجومعلمان از طریق متغیرهای میانجی کنترل و ارزش ذهنی، به کارگیری روش مشارکتی و فراگیر-محور مبتنی بر مسئله ، به عنوان جایگزینی کارآمد برای شیوه های سنتی سخنرانی در آموزش به دانشجومعلمان را پیشنهاد میکند.