خلاصة:
توجه به اهداف عمدة طراحی اقلیمی درهرمنطقة آب وهوایی، موجب سازگاری و هماهنگی ساختما نها با شرایط اقلیمی و صرف هجویی در مصرف انرژی و هویت یافتن معماری در هر اقلیم خواهد شد. در این پژوهش به منظور بررسی میزان سازگاری اقلیمی مساکن شهرگرمی در باف تهای قدیم وجدید از معیار ماهانی برای مطالعة زیست اقلیم و ارائة پیشنهادهای معماری برای استفادة هرچه بیشتر از انرژ یهای طبیعی در ساختمان استفاده شده است. پس از محاسبة وضعیت زیست اقلیم شهر گرمی مساکن موجود بر اساس قدمت به دو دستة قدیم وجدید تقسیم شدند. سپس تعداد 120 نمونه از باف تهای معماری در مناطق مختلف شهر گرمی انتخاب شد که شامل 57 نمونه از بافت قدیم و 63 نمونه از بافت جدید بودند. بر اساس معیار ماهانی پرس شنام های تنظیم و با توجه به ویژگ یهای معماری هر یک از نمون ههای باف تها تکمیل شد. نتایج پرسش نامه ها برای هربافت جداگانه استخراج شد و این نتایج به منظور تطبیق با معیار ماهانی و بررسی میزان سازگاری باهم مقایسه و تحلیل شدند. نتایج به دست آمده نشان داد که از نظر جهت استقرار و نحوة spss اقلیمی مساکن در نر م افزار قرارگیری ساختمان، کشیدگی شرقی- غربی با استانداردهای اقلیمی این شهر تطابق داشته و بیشترین میزان سازگاری اقلیمی در بافت قدیم و کمترین سازگاری در بافت جدید وجود دارد. میزان انطباق در کل شهر با شرایط اقلیمی منطقه، حدود پنجاه درصد است.