واکاوی تعهدات بر ذمه‌ى میت در حقوق ایران مقالة

بعضی تصور می­کنند انسان پس از وفات، دیگر تعهدی ندارد ولی واقع چیز دیگری است. باید دانست که آدمی بعد از حیات خویش نسبت به مسائلی متعهد است که از ویژگی­های مهمی برخوردار هستند. مسائلی مانند: قرض، دیه، عاریه و ... که هر کدام در جای خود، دارای مباحث متنوع و متعددی است. تعهدات انسان پس از مرگ وی، قابل تقاص و تأدیه بوده و این امر، غیرممکن نیست! در حقوق ایران به این مقوله توجه شده و در مواضع مختلف به طور مستقیم و غیرمستقیم پیرامون آن بحث‌های گوناگونی صورت گرفته است.

با توجه به ماده w قانون مدنی که میگوید: «کلیه ی عقود جایزه به موت احد طرفین منفسخ می شود» روشن میگردد اگر کسی عقد لازمی مانند: عقد اجاره ، بسته و از دنیا رفته باشد آن تعهد از بین نرفته و ورثه ی متوفی یا اشخاص دیگری از طرف میت ، باید آن را ادا کنند. از این ماده نیز روشن میگردد در صورتی که میت تعهدی کرده است به موجب قانون آن تعهد - در صورت لازم بودن - از بین نمیرود و در صورت عدم انجام تعهد توسط ورثه اش ، خسارت از ترکه اش ادا میشود. به وسیله مالکیت ما فی الذمه فسخ عقد به موجب یکی از خیارات پیش بینی شده در قانون (مانند: خیار عیب و غبن ) و نیز انفساخ عقد بدون اراده ی یکی از طرفین معامله ، در مواردی که قانون مقرر داشته است (مانند موردی که موضوع معامله قبل از قبض تلف شود یا اجرای تعهد به علت قوه ۱ قاهره غیرممکن گردد) از علل سقوط تعهدات است که در ماده w٢ ذکر نشده است . تقاص و ادای این تعهدات ، بر اساس موادی که در قانون مدنی موجود است ، از نظر حقوقی نیز امکان دارد منتها تعهدات غیرمالی میت ، در صورتی که توسط ورثه اش بجا آورده نشود، باید به صورت خسارت و به شکل مالی ادا گردد. تقاص و ادای این تعهدات ، بر اساس موادی که در قانون مدنی موجود است ، از نظر حقوقی نیز امکان دارد منتها تعهدات غیرمالی میت ، در صورتی که توسط ورثه اش بجا آورده نشود، باید به صورت خسارت و به شکل مالی ادا گردد.