سازوکارهای قضازدایی از مجرمان دارای اختلال روانی در فرآیند تحقیقات مقدماتی با تاکید بر الگوهای مداخلات پلیسی؛ (مطالعه تطبیقی حقوق ایران و ایالات متحده آمریکا) مقالة

قضازدایی از جرائم ارتکاب‌یافته به مثابه تغییر مسیر فرآیند رسیدگی به جرم ارتکاب‌یافته، رویکردی است که به خصوص در ارتباط با جرائم ارتکاب یافته توسط گروه‌های خاصی از افراد جامعه مورد توجه دستگاه عدالت کیفری قرار گرفته است. اعمال این تدابیر به ویژه در مورد مجرمانی که دارای نوعی اختلال روانی هستند، واجد اهمیت است. با توجه به این‌که ضابطان دادگستری به عنوان جبهه نخست سیستم عدالت کیفری، در مقابله با جرائم و مجرمان ایفای نقش می‌کنند، اجرای تدابیر معطوف به قضازدایی در خصوص مجرمان دارای اختلال روانی، در مرحله تحقیقات مقدماتی توسط آن‌ها، هم از نظر کاستن از هزینه‌های اقتصادی سیستم عدالت کیفری و هم از جهت نیل به اهداف قضازدایی اهمیت به سزایی دارد. توجه به الگوهای مداخله ضابطان در فرآیند رسیدگی به جرائم بیماران دچار اختلال روانی، مبین این موضوع است که امروزه، «تیم مداخله بحران»، به عنوان گروهی از ماموران پلیس آموزش‌دیده، نقش اساسی در اجرای تدابیر قضازدایی در مرحله تحقیقات مقدماتی بر عهده دارند. بر این اساس مامورانی که در تیم ذکرشده ایفای نقش می‌کنند، بسته به نوع و ماهیت جرائم ارتکاب‌یافته، حسب مورد قادر به اتخاذ تصیماتی در راستای عدم معرفی مجرمان به مراکز قضایی هستند. در این نوشتار با بررسی وظایف و اختیارات ضابطان دادگستری در نظام حقوقی ایران و ایالات متحده در برخورد با مجرمان مبتلا به اختلالات روانی، چنین نتیجه گرفته شده است که برخلاف نظام حقوقی ایالات متحده، در نظام حقوقی ایران، مقنن فاقد رویکردی خاص در خصوص قضازدایی از جرائم ارتکاب یافته در فرآیند تحقیقات مقدماتی است.