خلاصة:
پژوهش حاضر، به منظور تعیین رابطه بین سلامت عمومی و حمایت اجتماعی با رضایت مندی از
زندگی در سالمندان انجام شد. جامعه آماری کلیه سالمندان 60 سال به بالا در سرای سالمندان شهر
تهران بود که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای تک مرحله ای 230 سالمند به عنوان
نمونه پژوهش انتخاب شدند که از این تعداد 138 نفر زن و 92 نفر مرد بودند. روش تحقیق همبستگی
بود. با استفاده از پرسشنامه های سلامت عمومی (GHQ)، حمایت اجتماعی (MOS) و رضایت از زندگی سالمندی (LSI) داده ها جمع آوری شدند بوسیله روش های آماری ضریب همبستگی پیرسون
و رگرسیون چندگانه تحلیل شدند. یافته های پژوهش نشان داد که بین سلامت عمومی و حمایت
اجتماعی با رضایتمندی از زندگی سالمندان رابطه معناداری وجود دارد. همچنین بین مدت اقامت در
سرای سالمندان و سلامت عمومی کلی و خرده مقیاس های علائم جسمانی، افسردگی شدید و
رضایتمندی از زندگی در سالمندان رابطه معنادری وجود دارد. مولفه های اختلال در عملکرد اجتماعی
و افسردگی شدید و تعامل اجتماعی به طور معناداری رضایت از رندگی را پیش بینی م یکنند. نتایج
این پژوهش شواهدی را پیشنهاد م یکندکه مولفه های سلامت عمومی و حمایت اجتماعی بخشی از
تغییرات رضایت مندی از زندگی را در سالمندان تبیین م یکند. افزون براین می توان نتیجه گرفت که
مدت اقامت سالمندان در سرای سالمندان بخشی از تغییرات در سطح سلامت عمومی و رضایت مندی
از زندگی آنان را تبیین می کند. به طورکلی مولفه های سلامت عمومی، حمایت اجتماعی و مدت اقامت
سالمندان در سرای سالمندان از طریق متاثر ساختن متغّیرهای واسطه ای احساس تنهایی، توانایی
تسلط بر زندگی، استقلال، قدرت تصمیم گیری، مدیریت خود، روابط اجتماعی و احساس ارزشمندی
رضایتمندی سالمندان را تبیین می کنند.
ملخص الجهاز:
"بنابراین با توجه به اهمیت عوامل اجتماعی و سلامتی در زندگی سالمندان ، در پژوهش حاضر به بررسی این سئوال پژوهشی پرداخته شد که آیا بین سلامت عمومی و حمایت اجتماعی با رضایت از زندگی در سالمندان رابطه وجود دارد؟ روش جامعه آماری و روش نمونه گیری : جامعه آماری کلیه سالمندان ساکن در مراکز نگهداری سالمندان در شهر تهران بودند که بر اساس سالنامه آماری بهزیستی شهر تهران در سال ١٣٨٩، جمعیت آنان ٤٥٣٣ نفر بود.
پرسشنامه سلامت عمومی (GHQ)general health questionnair()، مقیاس حمایت اجتماعی ( Social support MOS) ,scale() و شاخص رضایت از زندگی (LSI)life satisfaction index( ) به آزمودنی ها داده شد و از آنها خواسته شد که با دقت و صادقانه به سئوالات پاسخ دهند بدین صورت اطلاعات و داده های مورد نیاز جمع آوری شد.
در تبیین نتیجه فوق می توان گفت که فعالیت در دوران سالمندی همبستگی مثبتی با رضایت از زندگی دارد و سالمندانی که دارای نقش های اجتماعی هستند بیشتر احساس رضایت خاطر دارند اما سالمندان ساکن در سرای سالمندان توانایی تسلط بر زندگی ، استقلال ، قدرت تصمیم گیری و مدیریت خود را از دست می دهند.
علاوه بر این تحقیقات نشان داده بین فراوانی تماس های اجتماعی و رضایت مندی از زندگی رابطه وجود دارد اما سالمندان ساکن در سرای سالمندان روابط اجتماعی خود را از دست داده و دچار انزوای اجتماعی می گردند و احساس می کنند که از خانه و خانواده خود طرد شده و مورد بی مهری قرار گرفته اند و نسبت به محیط خود احساس نارضایتی می کنند."