خلاصة:
کوه نزد ایرانیان از دورانهای کهن تا کنون دارای جایگاه ویژهای بوده است. قبل از اسلام بواسطه شخصیت اسطورهای آن و از جمله محل زندگی الهه آناهیتا ستایش شده است و بسیاری از اسطورههای دیگر نیز در ارتباط تنگاتنگ با کوه جاودان شدهاند. به همین واسطه شخصیت کوه نیز از ارزش ویژهای برخوردار بوده و این مهم در خلق آثار معماری، شهری و هنری ایران تاثیر گذار بوده است. مقابر، بقعهها، نقاشیها، میناتورها و همچنین سازمان فضایی شهرها از جمله آثاری هستند که رد پای کوه را در شکلگیری آنان میتوان مشاهده نمود. اما امروزه با گذر تاریخ، این ارزشها تغییر کرده و شخصیت کوه دگرگون شده است. این مقاله در صدد است به تحلیل ابعاد منظرین کوه و تغییرات آن در اندیشه معاصر ایرانی بپردازد. به همین منظور، مقاله با مطالعه آثار برجسته شعر نو – به مثابه یکی از تجلیگاههای اندیشه معاصر – به طبقهبندی تحولات مفهومی کوه خواهد پرداخت.