خلاصة:
قرآن بر حقانیت پیامبر گرامی اسلام۹ در دعوی نبوت و الهی بودن قرآن، به نبود اختلاف در قرآن استناد کرده است، اما آیا نفی اختلاف می تواند دلیل الهی بودن این کتاب باشد؟ این چه نوع دلیلی است؟ آیا لزوما در کتب بشری اختلاف وجود دارد؟ مراد از اختلاف چیست؟ آیا این مطلب یکی از وجوه اعجاز است، یا خود دلیلی مستقل به شمار می آید؟ و...
محققان دیدگاه های مختلفی در باره این آیه بیان کرده اند، از جمله: در معنای عدم اختلاف، منشا اختلاف، نحوه تقریر پیشینیان از این مطلب، مخالفان این وجه از اعجاز و...
این مقاله با بررسی مسائل فوق، به یکی از شبهاتی که اخیرا در مورد تعارض آیات توبه مطرح شده، پاسخ می دهد.
In order to attest to the rightfulness of the Islam’s Holy prophet (PBUH) in claiming the gift of prophecy and the divineness of the Quran، the Holy Quran has cited the absence of contradictions in itself (Surah An-Nisa’، Verse 82)، but can the negation of contradictions be asa reason for the divineness of this book? What sort of a reason is this? Are there necessarily contradictions in books written by human beings? What is it meant by contradictions? Is this issue one of the forms of miracles، or is it considered an independent reason by itself? And …
Researchers have expressed different views on this verse، such as on the meaning of contradiction، the source of contradictions،the predecessors’ wording of this proposition، the opponents of this form of miracle and…
This article، through considering and exploring the issues mentioned above، allays one of the recent suspicions about contradictions in the verses associated with repentance.
ملخص الجهاز:
"2- نفی اختلاف، اعجاز یا دلیل نظریات مختلفی در مورد آیه: «نفی اختلاف» بیان شده است، از جمله: 1ـ سید مرتضی= «نفی اختلاف» را نه دلیل و نه اعجاز میداند، زیرا معتقد است قرآن معجزه و خارقالعاده نیست و در بحث اعجاز قرآن، قایل به نظریه «صرفه» است او بر این باور است که خداوند عرب را از آوردن مثل قرآن منصرف نمود وگرنه، میتوانستند همانند آن بیاورند و عدم اختلاف را نشانه عظمت و جلالت قرآن دانسته است، نه این که نفیاختلاف در کلمات، برای بشر ممکن نباشد و میگوید: این که قرآن با گستردگی مطالب، تکرار قصهها و آوردن مثالها، از اختلاف و تناقض سالم است، دلالت بر فضیلت بالا و مرتبه برتر آن میکند و نشان میدهد که بر کتابها و کلمات دیگران مزیت دارد، اما این که این امر منتهی به اعجاز و خرق عادت باشد، بعید است و برهانی بر این ادعا نیست؛ چون میبینیم که مردم در سلامت و اتقان این گونه امور متفاوت اند؛ کسانی هستند که در کلام آنان اختلال و اضطراب فراوان یافت میشود و کسانی هستند که نوشتههایشان متقن و دارای نقص کم است، پس ناشناخته نیست که کسی دربیان مطالب، تحفظ بالایی داشته و دقت و هوشیاری ویژهای به کار برده باشد و هیچ اختلاف و تناقضی در کلام او یافت نشود، (سید مرتضی، 1382: 124 ـ 125)."