خلاصة:
فناوریها، بنیان سیاسی، اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و ... جوامع مدرن معاصر را تکوین داده، و به لحاظ تاریخی، در چند دهۀ اخیر، به تأسیس جامعۀ شبکهای (اطلاعاتی، ارتباطاتی، مجازی، دیجیتالی، رسانهای و ...) منجر شده است. ظهور این فناوریها و بروز تحولات بنیانی در جوامع معاصر از طریق این فناوریها، با هدف ساماندهی زندگی سیاسی، اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و ... بشر بوده است. اما به همان اندازه که این فناوریها به ساماندهی زندگی مردمان و رفاه آنان منجر شده، به همان اندازه هم، زمینۀ بروز پدیدههای خشونتبار تروریستی (از جمله در وجه مجازی زندگی سیاسی، اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و ...) شده است. این مقاله، درصدد است تا توضیح دهد که جامعۀ شبکهای موجود، که در آن، مرکز ثقل قدرت، بر مَحمِل جنبشهای سیاسی -اجتماعی استوار است، مورد تهدید تروریسم مجازی است.
Technologies has created political، social، economic، cultural، … structure of the contemporary modern societies، and historically، in recent decades، it is leaded to the establishment of network (informational، communicational، virtual، digital، medical، …) society. The appearance of these technologies and the appearing of structural changes in the contemporary societies via these technologies with aim to management of political، social، economic، cultural، … life of the human beings. But as the same، it is the context of the appearance of violent events of terrorism (for example، the virtue aspect of political، social، economic، cultural، … life of human beings. This essay is aimed to explain the existent network society، in that the power is based on political-social movements، is threated by cyberterrorism.
ملخص الجهاز:
از چشم انداز نظریۀ جامعه شناسی سیاسی جدید، اگرچه این فناوری اطلاعات ، ارتباطات و رسانه ها در ابتدا توسط دولت ها، بالأخص در سازمان ارتش ، ظهور کرد و به کار گرفته شد، لکن به تدریج بعد از جنگ جهانی دوم و به طور گسترده از ابتدای دهۀ آخر قرن بیستم و به خصوص در جوامع دموکراتیک (غرب ) به اعماق جوامع انسانی نفوذ کرده و زمینه های ظهور جنبش های سیاسی، اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و ...
اهمیت دیگری که این پدیده از دیدگاه این نوشته دارد این است که اگر قبلا دولت ها مرکز فرماندهی پدیده های تروریستی بودند، با انتقال مرجعیت قدرت از دولت ها به جنبش های سیاسی-اجتماعی، که زیرساخت های آن را فناوری اطلاعات ، ارتباطات و رسانه ها تشکیل میدهد، تهدید تروریسم (به مثابۀ جایگزین انقلاب ها، جنگ های مدرن ، کودتاها و ...
این تصور که با ظهور تروریسم مرتبط با شبکه های رایانه ای، تنها بازیگران غیردولتی از محیط الکترونیکی به عنوان عرصه ای نو برای انجام اقدامات تروریستی استفاده خواهند کرد، واقع بینانه نیست .
از لحاظ عملی نیز، تروریسم مجازی عبارت است از: «بهره گیری از اینترنت و شبکه های رایانه ای و امکاناتی که این شبکه ها پدید میآورند با هدف نابود ساختن ساختارهای زیربنایی یک جامعه مانند سیستم انرژی، حمل ونقل ، فعالیت های دولتی و تأثیر گذاشتن بر یک دولت ، شهروندان ، گروه ها و ...