خلاصة:
هرزه نگاری به عنوان یکی از مصادیق جرایم رایانه ای، محتویاتی را در بر می گیرد که عمدتا به قصد تحریک و برانگیختگی جنسی تولید، منتشر، نگهداری و معامله می شود. با پیدایش اینترنت، ضمن خارج شدن هرزه نگاری از حالت صرفا سنتی که به صورت کتاب، مجله و نقاشی جلوه گر می شود ابزار کارآمدی نیز برای سوء استفاده کنندگان جنسی پدید آمد. گسترش روزافزون هرزه نگاری در فضای سایبر به عنوان یک فضای امن برای مرتکبین و پیامدهای مخرب آن باعث تصویب اسنادی در سطح جهانی و منطقه ای گردید.در اسناد مزبور با ارائه تعریفی از هرزه نگاری و مصادیق متعدد آن تلاش شده که به منظور مبارزه موثر با این پدیده، معیارهای جامع و یکنواختی به کشورهای جهان معرفی شود. در مقاله حاضر به شیوه ای توصیفی – تحلیلی با در نظر گرفتن اسناد بین المللی و با هدف مقایسه آن با قانون مصوب مجلس ایران در زمینه جرایم رایانه ای به این نتیجه دست یافته ایم که هر چند قانونگذار ایران تلاش نموده در جهت مقابله با هرزه نگاری گام هایی بردارد اما مبهم و جامع نبودن برخی عبارات، وضع مجازات هایی نامتناسب در قبال مصادیق هرزه نگاری، برقراری مجازات یکسان برای مرتکبین بدون توجه به وضعیت سنی بزهدیده و نادیده گرفته شدن نقش والدین و سرپرستان اطفال در ارتکاب جرم به عنوان یک کیفیت مشدده، باعث گردیده قانون مزبور نتواند به نحو موثری از عهده مقابله با هرزه نگاری در فضای سایبر برآید.
Pornography as one of the examples of computer crimes that covers the contents which mostly are produced، published، kept and dealt on the basis of erotic and sexual arousal. With the advent of the Internet، meanwhile، pornography protrude from a purely traditional way that are mainly published as books، magazines and painting، there also an efficient tool was created for sexual offenders. Pornography extension in cyberspace as a secure place for perpetrators and its consequences led to the adoptation of documents at global and regional level. In these documents by providing a definition of pornography and its multiple instances it was attempted that in order of combating effectively with this phenomenon، there be comprehensive and uniform standards to be introduced to the countries of the world.in the present article which has been edited in a descriptive-analytic way by considering international documents and by the aim of comparing these documents with Iran's parliament approved the law on cyber crimes we have reached to this conclusion that although the Iranian legislator has tried to made steps against pornography but the ambiguity and incomprehensibility of some phrases، Imposing disproportionate punishments for instances of pornography، set the akin punishment for the perpetrators regardless of the age of the victim and the ignoring the role of parents and protectors of children in the commission of the crime as an aggravating circumstances، has caused the law not to be able to deal and cope effectively with pornography in cyberspace.
ملخص الجهاز:
"در مقاله حاضر به شیوهای توصیفی ـ تحلیلی با در نظر گرفتن اسناد بینالمللی و با هدف مقایسه آن با قانون مصوب مجلس ایران در زمینه جرایم رایانهای به این نتیجه دست یافتهایم که هر چند قانونگذار ایران تلاش نموده در جهت مقابله با هرزهنگاری گامهایی بردارد، اما مبهم و جامع نبودن برخی عبارات، مانند مستهجن و مبتذل، وضع مجازاتهایی خفیف با توجه به خطرات ناشی از مصادیق متعدد هرزهنگاری، برقراری مجازات یکسان برای مرتکبان بدون توجه به وضعیت سنی بزهدیده، نادیده گرفته شدن نقش والدین و سرپرستان اطفال در ارتکاب جرم به عنوان یک کیفیت مشدده و عدم پیشبینی شروع به جرم برای مصادیق مزبور، باعث گردیده که قانون مزبور نتواند به نحو مؤثری از عهده مقابله با هرزهنگاری در فضای سایبر بر آید.
بدین ترتیب، سئوالاتی به این شرح مطرح میگردد که آیا به عنوان مثال، صدای یک کودک که فرد بالغی با او در حال آمیزش جنسی است یا صدای زن و مردی که با یکدیگر در حال آمیزش جنسی هستند یا صدای ضرباتی که با دست به قسمتهای مختلف بدن کودک وارد میشود و ممکن است باعث لذت جنسی شنونده شود و یا صحبتهای جنسی میان دو نفر در یک فایل صوتی را میتوان هرزهنگاری تلقی کرد؟ سئوال مهمتر این است که آیا در یک فایل صوتی به ویژه با توجه به اینکه اطفال نیازمند حمایت بیشتری هستند، زن و مرد بودن یا کودک و بزرگسال بودن افراد قابل تشخیص است؟ به نظر میرسد که پاسخ به چنین سئوالاتی بیشتر به فرهنگ اخلاقی حاکم بر جوامع مختلف بستگی داشته باشد که واژه هرزهنگاری را چگونه تفسیر نمایند و شاید به همین دلیل بوده است که پروتکل اختیاری نیز به صراحت نامی از فایل صوتی نبرده است."