خلاصة:
بنی نضیر از جمله قبایل یهود ساکن در مدینه با رسول خدا (ص) پیمان نامه ای را منعقد ساختند اما بعد ها آن را نقض کردند، بررسی نحوه انعکاس تقابل آنان با رسول خدا(ص) در قرآن کریم مهم ترین هدف مقاله حاضر می باشد. نگاه قرآن از این حادثه به لحاظ نگرشی و نگارشی (پردازشی) مبین چگونگی توجه قرآن کریم به حوادث تاریخی می باشد و نشان دهنده کیفیت پردازش یک واقعه و نحوه انعکاس آن با عنایت به فلسفه نزول این کتاب آسمانی است. این پژوهش که به شیوه توصیفی – تحلیلی و دربخشی تفسیری صورت گرفته در صدد پاسخ به این سوال است که نحوه انعکاس غزوه بنی نضیر با تاکید بر الگوی نگرشی و نگارشی (پردازشی) تاریخ نگاری قرآن چگونه است؟ از آنجاکه هدف از نزول قرآن کریم هدایت بشر است لذا ساختار گزارش های تاریخی در قرآن، ساختاری ویژه و معطوف به هدف هدایتی قرآن است. نکات و نحوه انعکاس غزوه بنی نضیر در قرآن کریم به طور کامل قابلیت پویش در الگوی نگارشی (پردازش) و نگرشی دارد.
ملخص الجهاز:
"ـ مقاله بررسی آیات مرتبط با یهودیت در المیزان نوشته حسین سلیمانی و سیدمحمدعلی طباطبایی مقاله دیگری است که هدف آن پاسخ به این پرسش است که آیا علامه طباطبایی در تفسیر آیات مرتبط با یهودیت، از همان شیوه‌هایی بهره می‌برد که در آیات دیگر استفاده کرده است یا به تناسب این موضوع شیوه‌های دیگری را به خدمت می‌گیرد؟ کاوش در تفاسیری که علامه بر آیات مرتبط با یهودیت نگاشته است، نشان می‌دهد که از نگاه علامه نیازی به استفاده از روشی ویژه در تفسیر این دسته از آیات نیست و در عمل می‌توان این آیات را نیز با روش تفسیر قرآن به قرآن و دیگر روش‌های معمول تفسیر کرد؛ اما در این مقاله به الگوی پردازشی قرآن کریم از جهت نگرشی و نگارشی در رابطه با یهودیان بنی‌نضیر و مواجهه آنها با پیامبر| که موضوع مقاله حاضر است، هیچ اشاره‌ای نشده است.
2 در این مورد علاوه بر بیان این معنا که صرف اتصاف به یک عنوان ایمانی مانند یهودی بودن، فرد را مؤمن نمی‌کند بلکه عمل انسان بیانگر ماهیت اعتقادی اوست ـ لذا اگر کسانی به‌عنوان اهل کتاب مشهور بودند اما با خدا و رسولش دشمنی کردند در حقیقت کافر هستند ـ خداوند با رفتارشناسی منافقین در دوستی با کفار اهل کتاب نکات مهمی را بیان می‌کند و می‌فرماید: الݧݧم تر الی الذٖین ناٰڡݨݐٯݧݨݑوا یݦقوݣݣلݠون لاحݧݩݩݧݐݨواٰݣݣںݩݐهݫمݩ الذٖین کڡݧݐروا منݨ اهل الݨݦکتاٰب لݠیݨݧݘݭںݨݐݨݧ اخݨرجٮݧݑمݨݧ لںݧݩݧݐخݨرݦجن معݧݩݡکم وݩلاٰ ںݧݩݐطٖیع فٖیݫݫݔکم احدݧݧݡا ابدݧا وانݧݨݨ قوتلٮݧݩݑݧمݧ لںݧݩݐݨݧںݧݧݩݐݨصرݦݦݨݦںݦݐݦکم واللٰه یشݨهد انهݠݧݧݩݩمݨݨݧ لکاٰذبݧݩݩون * لݠیݨݧݘݭںݨݐݨݧ اخݨرحݫݓݧوا لاٰ یخݨرݩحݫݓݧون مݨݡعݧݡهݩݩݧمݨ ولݠیݧݘنݨ قݨوتݫݬلوا لاٰ یںݧݩݐݨصرݦݦوݣݣنهݧݧمݤ ولݠیݧݘنݨ نݧݡصݧݡرݦوهمݨ لیݔݩوݨلن الاݣݣدݧݧݨباٰر ثم لاٰ یںݧݩݩݐصرݦݦݩون * لاݨݢݢںݧݧݐݨٮݧݩݧݑݧمݧ اشد رهبة ڡݨݐݭٖی صݨݧݧدݧورݫݭهݫمݨ من اللٰه ذٰلک باݦݣݣںݧݐهݧݧمݨݧ قوݧمݩ لاٰ یفݨقهون."
(
, 
, 
)
