خلاصة:
به دلیل ماهیت اسلامی بودن انقلاب 1357 در ایران، موضوع اسلامی سازی علوم انسانی در اوایل انقلاب و سالهای بعد از آن از سوی رهبران انقلاب اسلامی برجسته شد.
هدف: هدف این پژوهش، بررسی تاریخچه و پیشینه علوم انسانی اسلامی بعد از انقلاب اسلامی و همچنین بررسی تلاشهای صورت گرفته در زمینه علم دینی در این برهه زمانی بوده است.
روش: روش این پژوهش، توصیفی- تحلیلی بوده که با استفاده از منابع کتابخانه ای انجام شده است.
یافته ها: در سال های بعد از انقلاب اسلامی، نهادهای بسیاری در کشور تشکیل شده اند که علوم انسانی با آموزه های اسلامی منطبق شود. از جمله آنها، نهادهای تاثیرگذار حوزه و دانشگاه بوده اند که تلاشهایی را برای تطبیق محتوای دروس دانشگاهها با آموزه های اسلامی انجام داده اند که البته این تلاش ها به صورت ریشه ای تاثیرگذار نبوده است.
نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان می دهد که با وجود تلاش های زیادی که در زمینه اسلامی سازی علوم انسانی در کشورمان بعد از انقلاب انجام شده است و نهادهای زیادی در این راستا تاسیس شده اند اما این تلاشها انتظارات رهبر معظم انقلاب را برآورده نکرده است.
Objectives: This short piece of writing intends to elucidate the history of Islamic human sciences after Islamic revolution and also the development of religious sciences in Iran.
Method: The method of the research is descriptive-analysis and library resources.
Results: The results of the survey show many institutes after Islamic revolution with the aim of combining human sciences with Islamic teachings including seminary and university. They attempted to match pedagogical texts of universities with Islamic trainings.
Conclusion: The author of the present article believes the efforts of institutes such as seminary and universities to match the universities educational texts with Islamic framework have not been basically operational.
ملخص الجهاز:
نتیجهگیری: نتایج این پژوهش نشان میدهد که با وجود تلاش های زیادی که در زمینه اسلامی سازی علوم انسانی در کشورمان بعد از انقلاب انجام شده است و نهادهای زیادی در این راستا تاسیس شدهاند اما این تلاشها انتظارات رهبر معظم انقلاب را برآورده نکرده است.
اقدامات نهادهای متولی عرصۀ علوم انسانی اسلامی بعد از انقلاب اسلامی چگونه بوده است؟ فرضیههایی که برای سؤالات پیشگفته مطرح است عبارتند از: - بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، بنا به دستور حضرت امام خمینی(ره)، دانشگاهها به منظور بازنگری در محتوای دروس دانشگاهی تعطیل شد.
فرمان حضرت امام خمینی(ره) نقطۀ آغازی بر بومیسازی و اسلامیسازی دانشگاهها بود؛ چرا که ایشان علوم انسانی موجود را علومی غربی میدانستند و در سالهای بعد نیز مقام معظم رهبری انگشت تأکید بر این مسئله نهادند.
با شکلگیری حکومت اسلامی و احیای اسلام ناب محمدی(ص) به وسیلۀ بنیانگذار جمهوری اسلامی، حضرت امام خمینی(ره)، این نظریه که «دین اسلام میتواند با استفاده از منابع غنی و اصول مترقی خود پاسخگوی تمام نیازهای فردی و اجتماعی انسان باشد» مطرح و تقویت شد؛ در حالی که دنیای غیر دینی امروز، به ویژه غرب، چنین شأنی را تنها برای علم، به ویژه علوم انسانی، قائل بوده و سرنوشت انسان را یکجا به علم سپرده است.
این متون و نیز متونی که در سایر نهادهای متولی علوم انسانی اسلامی منتشر شده است، نشان میدهد که در علم سیاست اسلامی، کارهای فراوانی انجام شده است.
بعد از پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی، در راستای توصیههای امام خمینی(ره) و مقام معظم رهبری، نهادهای مختلفی تأسیس شدند و مسئولیت خطیر انطباق علوم انسانی با آموزههای اسلامی را برعهده گرفتند.