خلاصة:
سازمان ملل متحد از دهه 1980 میلادی به بعد هم زمان با ادامه رویکرد مقابله با عرضه مواد مخدر، رویکرد مقابله با تقاضا را نیز در پیش گرفت. اتخاذ چنین رویکردی نتیجه بروز برخی از نتایج نامطلوب حاصل از برخورد قهرآمیز با عرضه مواد مخدر بود. در این مقاله با استفاده از روش تحلیل کتابخانه ای اسنادی و با بررسی رویکردها و جهت گیری های سازمان ملل متحد درخصوص مواد مخدر، به بررسی دلایل عدم موفقیت رویکرد عرضه محور پرداخته و سپس مولفه های اصلی رویکرد تقاضامحور سازمان ملل متحد را برشمرده و دلایل اتخاذ چنین رویکردی نیز بیان خواهد شد. نتایج رویکرد مقابله با عرضه مواد مخدر توسط سازمان ملل متحد، همواره مطلوب نبوده و در برخی مواقع کاملا متضاد با هدف اصلی این سازمان بوده است. با اهمیت یافتن مباحث حقوق بشری در سازمان ملل متحد و در سطح جهان، حوزه مقابله با مواد مخدر نیز تحت الشعاع این ادبیات قرار گرفته و رویکرد سازمان ملل در نحوه مبارزه با مواد مخدر را تحت تاثیر قرار داده است
The UN has initiated a demand-oriented approach regarding narcotics and simultaneously has adopted supply-oriented policy, since 1989. This initiative is considered to be the result of some adverse consequences of coercive approaches toward the supply of narcotics. In this regard, this article aims to study the reasons of failure of the supply-oriented approach, and then to describe the elements of the demand-oriented approach of UN regarding narcotics, by using a bibliographical analysis as well as studying the UN orientations and approaches of UN regarding narcotics. The results of the supply-oriented approach to counter narcotics is considered unfavorable, and in some cases wholly adversarial to the objectives. By considering the increasing importance of human rights literature in the world, in general, and in the UN in particular, the scope of countering narcotics is now considered to be overshadowed by human rights, which consequently affected the UN approach to counter narcotics.
ملخص الجهاز:
(77 :1386 ضرورت مقابله بـا تطهيـر عوايـد حاصـله از ارتکـاب جـرائم بـه ويـژه جـرائم سـازمان يافتـه از دهـه ١٩٨٠ موردتوجـه جامعـه بـين المللـي قـرار گرفـت و بـراي نخستين بار در کنوانسيون ١٩٨٨ مبارزه با قاچاق مواد مخدر و داروهـاي روان گـردان ، پولشويي به عنوان يک جرم بين المللي شناسايي شد.
علاوه بر ايـن تـلاش هـايي در جهت آموزش خطرها و آسيب هـاي مربـوط بـه سوءمصـرف مـواد مخـدر انجـام ميدهد و در راستاي ضرورت تقويت همکاريهاي بين المللي عليه توليـد، قاچـاق و جرم هاي مرتبط با مواد مخدر، اقداماتي را انجام داده است (سازمان ملـل متحـد، .
بان کيمـون ، دبيـر کل سازمان ملل متحد نيز از اين رويکرد دفاع کرده و در نامه اي سرگشاده در سـال ٢٠١٦، بيان ميکند که جنگ با مواد مخدر شکست خورده اسـت و خواسـتار يـک تغيير در رويکرد سياست جهاني نسبت بـه مـواد مخـدر اسـت و خواسـتار تغييـر رويکرد کشورها از تأکيد بر جرم انگاري و مجازات ، بـه سـمت سـلامت و حقـوق بشر است (٢٠١٦ ,Associated Press).
مجموعه اقداماتي که سازمان ملل متحد در طول اين هفت دهه از آغاز تأسيس تا سال ٢٠١٦ در جهت مقابله بـا مـواد مخـدر انجام داده است ، موفقيت آميز بوده و تمامي داده هاي موجود حاکي از آن است کـه توليد و مصرف مواد مخدر در مقايسه با پيش از تشکيل سازمان ملل متحد، بسـيار کاهش يافته است (به جز حشيش که استفاده از آن شايع تر از گذشته شده است ).