اثربخشی آموزش گروهی مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی بر امیدواری و شادکامی افراد مبتلابه سرطان مقالة

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش گروهی مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی بر امیدواری و شادکامی افراد مبتلابه سرطان انجام شد. روش: این تحقیق نیمه آزمایشی و از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل و با پیگیری 3 ماهه بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه افراد دارای تشخیص پزشکی سرطان و مراجعه کننده به بیمارستان امید شهر مشهد در سال 1394 بود که از بین آن ها 30 نفر به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفره آزمایش و کنترل گمارش شدند. افراد گروه آزمایش، آموزش تکنیک های درمان مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی را به صورت گروهی در ۱0 جلسه دریافت کردند؛ درحالی که گروه کنترل هیچ نوع مداخله ای را دریافت نکردند. جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه های شادکامی آکسفورد و امید اشنایدر استفاده شد. یافته ها: نتایج تحلیل کوواریانس یک راهه و آزمون t جفت شده برروی نمرات پیش از درمان، درمان و پیگیری نشان داد که پس از تعدیل نمرات پیش آزمون بین دو گروه آزمایش و کنترل در متغیرهای امیدواری (05/ 0 > P)و شادکامی (01/ 0 > P)، تفاوت معناداری وجود دارد. نتیجه گیری: بر اساس یافته های این مطالعه، پیشنهاد می شود که در مراکز مشاوره و کلینیک های درمانی جهت افزایش امیدواری و شادکامی افراد مبتلا به سرطان از تکنیک های آموزشی درمان مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی بهره برد.

اثربخشی آموزش گروهی مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی بر امیدواری و شادکامی افراد مبتلابه سرطان سیده حمیده نقیبی<FootNote No="1" Text=" نویسنده مسئول: دانشجوی دکترا روان‌شناسی سلامت؛ دانشگاه تهران، ایران. یافته‌ها: نتایج تحلیل کوواریانس یک راهه و آزمون t جفت شده برروی نمرات پیش از درمان، درمان و پیگیری نشان داد که پس از تعدیل نمرات پیش آزمون بین دو گروه آزمایش و کنترل در متغیرهای امیدواری (05/0P<) و شادکامی (01/0P<)، تفاوت معناداری وجود دارد. نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌های این مطالعه، پیشنهاد می‌شود که در مراکز مشاوره و کلینیک‌های درمانی جهت افزایش امیدواری و شادکامی افراد مبتلا به سرطان از تکنیک‌های آموزشی درمان مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی بهره برد. "/> (2005، به نقل کاشانی لطفی و همکاران، 1392) بر این باورند زمانی که افراد به بیماری‌هایی مانند سرطان که زندگی را تهدید می‌کند مبتلا می‌شوند سطح بالایی از آشفتگی روانی را تجربه می‌کنند و این امر باعث می‌شود که با بروز علائم افسردگی<FootNote No="6" Text=" depression"/> و اضطراب<FootNote No="7" Text=" anxiety"/>، شادکامی<FootNote No="8" Text=" happiness"/> و امیدواری<FootNote No="9" Text=" hope"/> افراد به‌طور قابل‌ملاحظه‌ای کاهش پیدا کند. بنابراین جهت بررسی فرضیه اول پژوهش مبنی بر اینکه آموزش گروهی مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی زندگی بر افزایش امیدواری در افراد دچار سرطان تأثیر دارد، از تحلیل کوواریانس استفاده شد که نتایج آن در جدول 3 ارائه شد. نتایج حاصل از تحلیل داه‌های پژوهش نشان داد که شرکت در جلسات آموزشی مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی باعث افزایش امیدواری و شادکامی افراد دچار سرطان شده است و دارای کارایی بعد از گذشت سه ماه می‌باشد.