سینما در روایت قرن 21 مقالة

"موضوعاتی چون تلاش برای آشتی دادن دوباره‌ی انسان با طبیعت با اتکاء به باور متافیزیکی و حضور فرکانس‌های کوک‌کننده‌ی بشر در دو فیلم ترنس مالیک (درخت زندگی، دنیای جدید)، سنجش آستانه‌ی تحمل آدمی در برابر مصیبت و یاس در دو فیلم لارس فون تریه (آنتی کرایست، ملانکولیا)، بررسی تاریخ معاصر با اتکاء به اسطوره‌های آسیایی و رفت‌و‌آمد میان کهن الگوها و رویدادهای روز در فیلم آپیشاتپونگ ویراستاکول با نام «عمو بونمی یا آن‌کس که زندگی‌های گذشته‌ی خود را به خاطر می‌آورد»، هشدار به نابودی زمین و فرا رسیدن پایان جهان در فیلم کابوم اثر گرگ آراکی، زیر و بم‌های آموزشی مهاجرین و جمعیت جابه‌جا شده در جهان برای یافتن ماوایی مناسب رشد در طول یک سال تحصیلی در فیلم «کلاس درس» اثر لوران کانته، ناتوانی در ایجاد ارتباط با انسان‌های دیگر به علت انزوای منتج از فردگرایی در جامعه‌ی ماشینی غرق شده در دنیای مجازی کامپیوتر و اینترنت در فیلم «شرم» اثر استیو مک کویین، عدم امکان قضاوت و تشخیص در درگیری‌های بین‌المللی میان کشورها در فیلم مونیخ اثر اسپیلبرگ، اشکالات بنیادی جامعه‌ی مدنی در طراحی دستگاه قضایی- پلیس امنیتی (در فیلم‌های تاکشی کیتانو و باربه شرودر)، حضور برابر مردگان و اشباح در جهان زندگان (عمو بونمی اثر آپیشتاپونگ ویراستاکول)، توجه به مسئله‌ی رأی کودکان در جوامع پیشرفته به عنوان چالش پنجاه سال آینده‌ی جهان (فیلم - سوسیالیسم اثر ژان لوک گدار)، سرنوشت پیوسته میان انسان‌های کشورهای جهان با تضادها و تفاوت‌های فرهنگی شدید (بابل اثر آلخاندرو گنزالس ایناریتو)، بررسی خود تاریخ، عشق در کهنسالی (ساراباند برگمن)، تجسد مرگ همگام با انسان‌ها و همگام با زندگی در فیلم «آخرین نمایش» اثر رابرت آلتمن، و نهایتا ارائه‌ی تصاویر غیر قابل توضیح به عنوان موتیف آزاد در جای جای فیلم به شیوه‌ای جدید در فیلم‌هایی چون «چهار شب با آنا» اثر یرژی اسکولیموفسکی قابل پیگیری هستند."