خلاصة:
پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی مداخله تلفیقی امید درمانی و درمان سبک زندگی آدلری بر خودکارآمدی، حس انسجام و شفقت خود درزنان معلول جسمی-حرکتی انجام شد. این پژوهش در چارچوب یک مطالعه آزمایشی تک موردی در دو نفر زن مبتلا به معلولیت جسمی-حرکتی که به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شده بودند انجام شد. قبل از اجرای برنامه مداخله‌ای 7 جلسه‌ای، ابتدا پرسشنامه‌های خودکارآمدی، حس انسجام و شفقت خود برای تعیین خط پایه یک ماه قبل از اجرای پژوهش توسط آزمودنی ها تکمیل شدند و سپس در جلسات اول، سوم، پنجم و هفتم و همچنین یک ماه پس از پایان برنامه مداخله‌ای نیز برای ارزیابی مجدد، این پرسشنامه ها تکمیل شد. برای تحلیل داده‌ها از روش تحلیل نموداری، تعیین درصد بهبودی و تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر استفاده شد. یافته‌ها نشان دادند که پیشرفت‌های بالینی و آماری معنی داری در بهبود خودکارآمدی، حس انسجام و شفقت خود بعد از درمان به دست آمد. در یک ماه پیگیری، نیز پیشرفت‌های به دست آمده در طول درمان حفظ شد، که نشان دهنده پایداری اثرات درمان بود. با توجه به اینکه سطح معناداری مقادیر F در مورد تفاوت میانگین نمرات کل در شفقت به خود، خودکارآمدی و احساس انسجام پایین تر از 05/0 است (05/0>p). بنابراین می توان گفت مداخله تلفیقی امید درمانی و درمان سبک زندگی آدلری در افزایش شفقت به خود، خودکارآمدی و حس انسجام در افراد با معلولیت جسمانی تاثیر معناداری داشته است.
The purpose of this study was to investigate the effectiveness of the combined intervention based on hope and Adler’s lifestyle therapy on self-efficacy، sense of coherence and self-compassion in individuals with physical disability. This study carried out in the framework of a single case study. The sample of this study were two women with physical disability who were selected by purposeful sampling. Before 7 sessions intervention protocol، at first، self-efficacy، sense of coherence and self-compassion questionnaires for determining the baseline were completed by the subjects. Again، these questionnaires were completed at the first، third، fifth and seventh sessions and one month later. Data analyzed by graphical analysis، percentage of recovery and ANOVA with repeated measurement. The findings showed that there were significant clinical and statistical improvements in self-efficacy، sense of coherence and self-compassion after treatment. Within a month of follow-up، improvements were maintained that indicating the sustainability of treatment effects. Considering that the significance level of F values for the difference between the mean of total scores in self-compassion، self-efficacy and coherence is less than 0.05 (p <0.05). Therefore، it can be concluded that the combined intervention of hope and treatment Adler’s Life Style has had a significant effect on self-esteem، self-efficacy and sense of coherence in people with physical disabilities. According to the results، the support of the effectiveness of combined intervention based on hope and Adler’s lifestyle therapy on self-efficacy، sense of coherence and self-compassion in individuals with physical disability was provided.
ملخص الجهاز:
لذا با توجه به نتایج به دست آمده ، حمایتی از تأثیر مداخله تلفیقی امید درمانی و درمان سبک زندگی آدلری بر افزایش خودکارآمدی، حس انسجام و شفقت خود در زنان معلول جسمی_حرکتی فراهم شد.
به همین خاطر چون در اکثر معلولان بسیاری از حالت های سرخوردگی و اضطراب ، ترس از شکست و عدم موفقیت ، ترس از دست دادن اعتمادبه نفس و نگرانی از آینده دیده میشود (حیدریی، مشاک و درویشی، ١٣٨٨)، لذا میتوان انتظار داشت معلولیت ، شفقت به خود را تحت تأثیر قرار دهد؛ اما اگر افراد یاد بگیرند به جای اجتناب از احساسات دردناک و ناراحت کننده با مهربـانی، فهـم و احسـاس اشتراکات انسانی، به آن ها نزدیک شوند؛ هیجانات منفی به حالت احساسی مثبت تری تبدیل میشوند و فرصـت درک دقیق تر شـرایط و انتخاب کارهای مؤثر برای تغییر خود یـا شـرایط را، به صورتی اثربخش و مناسب مـیدهنـد (به نقل از سعیدی، قربانی، سرافراز و شریفیان ، ١٣٩١)؛ در غیر این صورت فرصت درک و کنترل دقیق تر میسر نمیگردد.
لذا پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی مداخله تلفیقی امید درمانی و درمان سبک زندگی آدلری بر خودکارآمدی، حس انسجام و شفقت خود در زنان معلول جسمی-حرکتی انجام شد.
0. Sherer, Maddux, Mercandante, Prentice- Dunn, Jacobs & Rogers شرر و همکارانش آلفای کرونباخ این پرسشنامه را ٠/٨٦ به دست آوردند.
علاوه بر این ، پژوهش حاضر نشان داد که مداخله تلفیقی امید درمانی و درمان سبک زندگی آدلری در افزایش شفقت خود در زنان معلول جسمی-حرکتی تأثیر معناداری دارد که با پژوهش یزدانی و مؤمنی (١٣٩٥) همخوان است .
(
, 
, 
)
